با که گویم

ز دل‌تنگی به جانم، با که گویم؟
ز غصه ناتوانم، با که گویم؟
ز تنهایی ملولم، چند نالم؟
ز بی‌یاری به جانم، با که گویم؟
به عالم در ندارم غم‌گساری
نمی‌دارم، ندانم با که گویم؟
ز غصه صدهزاران قصه دارم
ولی پیش که خوانم؟ با که گویم؟
چو مرغ نیم‌بسمل در غم یار
میان خون تپانم، با که گویم؟
فتاده چون بوَد در دام صیدی؟
ز محنت هم‌چنانم، با که گویم؟
به کام دوستان بودم، کنون باز
به کام دشمنانم، با که گویم؟
مرا از زندگانی نیست سودی
ز هستی در زیانم، با که گویم؟
همه بی‌داد بر من از عراقی است
ز بودش در فغانم، با که گویم؟