یک چیزی که اخیرا تو کامنت‌ها و تاپیک‌ها نظرم رو جلب کرده اینه که

مثلا یک خانمی میاد از یک رفتاری، برخوردی از خانواده اظهار ناراحتی میکنه. بعد میگه یک واکنشی رو نسبت به اون کارشون یا اون نفر انجام دادم به نظرتون درست بود کارم؟ یا حالا چیکار کنم؟

بعد خیلی‌ها میان تاییدش میکنند که اره خوب کردی این کارو کردی. حالا دیگه حالشون جا اومد. دفعه بعدی تو هم این کارو باهاش بکن. رحم نکن و ...

در حالیکه نمیدونن با این کامنت ها که گاهی از روی حرصه، از روی تجربه تلخ مشابه و یا حتی عصبانیت و بی حوصلگیه ممکنه زندگی طرف رو تحت تاثیر قرار بدن. رابطه اش رو با همسر، با والدینش، با اقوامش تیره و تار کنند. و به جای کمک بدتر یک ضربه بزرگ به اون شخص وارد کنند.

خواهشی دارم ازتون:

ایکاش واقعا اگر تاپیک‌هاتون فقط برای جنجالی شدن و پر بازدیدتر شدن نیست، و واقعا دنبال حل مسائلتون هستید، برید تو پیج های روانشناسی مشکلات مشابه خودتون رو پیدا کنید و نظرات کارشناسی شده رو بخونید. یا حتی تو چت هوش مصنوعی مطرحش کنید ببینید راهکار عقلانی که میده چیه. و بیشتر راجع به کارها و رفتارهامون فکر کنیم. با احساساتی بودن خیلی وقتها به خودمون آسیب زدیم. با این توجیه که تو شرایط روحی و جسمی خوبی نبودم فلان مشکل رو داشتم و غیره رفتارهای غلط از خودمون نشون ندیم و شان و منزلت خودمون رو پایین نیاریم.