فقط کافیه یه نفر یه اشتباهی کنه اونوقت دیگه برای همیشه از زندگیم حذفش کنم
اگه جزوی از خانوادم هم باشه انگار اصلا وجود نداره ، حتی دیگه نمیتونم نگاهش کنم در این حد حال بهم زن شدم
همه ی اینا برمیگرده به این که یکبار یه نفرو هرچقدر که اشتباه کرد بخشیدم گفتم درست میشه آدم میشه بهتر میشه ولی یهو به خودم اومدم دیدم همش درحال دویدن دنبالشم ، دیگه انگار یهو بریدم و برای همیشه گذاشتمش کنار جوری که هرچقدر التماسم کرد دیگه انگار سنگ شدم
از آینده و تنهایی میترسم ، با این حساب تنها میمونم