جدا از دیگران ،در انزوا آهسته آهسته
شدم با خویش هم نا آشنا آهسته آهسته
سرم با عشق او گرم است و همچون شمع می گریم
که آبم می کنند این غصه ها آهسته آهسته
چه در دل دارم از عشقش ،حیا ای کاش بگذارد
که گویم با لبش این راز را آهسته آهسته
رقیب از من چه با او گفت در خلوت ،نمی دانم
که آن اهل وفا شد بی وفا آهسته آهسته
به من گفته است ،از هم چند روزی بی خبر باشیم
همین یعنی جدایی ،منتها آهسته آهسته
