الان که فکرمیکنم میبینم ارزش فکر زیاد کردن و نداشت ارزش شب گریه کردن نداشت ارزش پول هدر دادن نداشت
و...که نمیخوام زیادحرف بزنم
ارزش نداشت به خاطر حرف بقییه درس بخونم
فقط ای کاش به جای توجه کردن به حرف بقیه
و اذیت کردنای بچه های مدرسه و خانواده تمرکز
میکردم روی علاقه م که فقط به جای اینکه الان ازاد بیارم دولتی
میاوردم ...که زیادم فرقی نداره به دانشگاه بستگی داره به تلاش و مهارت من توی این رشته (اموزش زبان انگلیسی)
ادامه
پزشکی و اینا میخواستم .ولی اون زمانی که پرشکی میخواستم نمیشناسختم که اونقدراهم بخونش نیستم
هنر بودم ۵۰۰تا۸۰۰ میشد رتبه م چون میدونم توی اون خوب میبودم
گرافیک
الان فامیل زنگ میزنن به گوشی من زنگ نمیزنن میزنن به حواهرم که دوقلومه ...
میپرسن چی قبول شدی
خواهرت چی اورد
...
ادم حساب نمیکنن یا من حساس شدم؟؟؟
احساس جدیدی نیست
در تمام این مدت هم این حس رو داشتم...و سنگینیش و تنها بودنم اذیتم میکرد.
مرسی گوش دادید برام دعای عاقبت بخیری کنید
من همیشه انگیزه م این بود چجوری پول دربیارم
تا بتونم دست دونفر دیگم بگیرم ...
به خودی خودم هدفی ندارم مثلا این هدف که دانشگاه اسم و رسم دار قبول بشم که بقیه حساب ببرن ازم
ینی مهمه ها ولی انگیزه من نبود این قضیه بهم انگیزه نمیدادبرای طی کردن این مسیر سخت
دلم میخواد پست کنکور بمونم معلمی قبول بشم
باهمین حقوق برم ی کاری راه بندازم دست دو تا جوون که نمیتونن از پس زندگی بربیان یا کمک میخوان و بگیرم
برن زن بگیرن بچه دار شن ی زندگی دو زندگی ساخته بشه
یا تواجاره به کسی کمک بدم
یا ی خونه بخرم چند سال ی بار تازه عروس دومادارو که توانایی خونه خریدن و اجاره ندارن بیان زندگی کنن مجانی...
بعد چند سال ی بار اینا که پا شدن اونا بیان بشینن...
اینا توفکرمه
فکربقیه اینکه چی کلاس داره چی خوبه
الانم من توهمون فاز هام چون مهمه وجهه ی اجتماعی میده به ادم ...
ولی بعد ی مدت این فاز و حال و هوا تموم میشه من میمونم و اینکه میخوام چیکارکنم بازندگیم که دو سَوا دیگه اعتمادبه نفس داشته باشم...
این قضیه ...اگر انتقادی بود با توضیح بفرمایید میشنوم
ممنون که خوندید
موفق باشی
خیلی زیاد نوشتی حقیقتا نخوندم همشو
فقط خواستم بگم خوشحالم برات امیدوارم تو هم به چیزی که دنبالش بودی رسیده باشی و موفق بشی
به حرف فامیل توجه نکن.مهم دل خودته.من پزشکی اوردم ولی هیشکی باور نمیکنه که من چقدر ناراحتم و استرس دارم
مهم دل خودمونه، ولی متأسفانه من درگیر ذهنیت غلط جامعه شدم
عزیزم ۵۵۰۰ که دعوت میشه مصاحبه دلیل بر قبولیش نیست که ۳برابر دعوت میکنن...
امسال ۸۰۰۰ که پزشکی تعهدی میاره
قبول شده
ینی چی ینی سخته دیگه
من شخصا نمیتونم ۸۰۰۰بیارم
ولی ۶۰۰۰میتونم بیارم ...خب...ریسکی نیست؟؟؟
تهرانم ظرفیتش به جمعیتشه
شهرشما هم بی عدالتی شده اره درست میگید ولی تهرانم سخته ...
میمونید؟؟
عزیزم من انسانیم
روانشناسی زدم قبول شدم با رتبه۱۴۰۰
میدونید شرایطش براتون جوره با تراز ۶ هزارم قبولید کجاش ریسکه !؟ یکی با ۳۰هزار قبول میشه با تلاش یکی با ندک تلاشی موفق
ریسک اینه که با این ظرفیت بمونم پشت امسال ۱۵نفر از کل استان
متاسفم واسه این عدالت
