آگاهی جنسی برای نوجوان ها یه مسئله خیلی مهمه و مادرها و در کل والدین یک نقش اساسی توی این زمینه دارند. شما مادرها باید اطلاعات درست و علمی و بدون قضاوت راجب بلوغ، بدن ، روابط ، مرزهای شخصی داشته باشید.بیشتر مادرها نمیدونند چطور باید راجب این موضوع با جوونا صحبت کنند سعی کنید یک گفتگوی آرام و تدریجی و بدون قضاوت داشته باشید میتونید از سن 7 یا 8 سالگی درباره بدن و حریم شخصی با بچه هاتون صحبت کنید نه اینکه صبر کنید تا نوجوونی و حتما میتونید از مشاور کودک کمک بگیرید. مثلا : "بدن هرکسی مخصوص خودشه. اگه کسی خواست بهت دست بزنه یا باعث ناراحتیت شد، باید سریع به من یا یه بزرگسال مطمئن بگی.
توی خیلی از خانواده ها حتی همینجا صحبت کردن راجب مسائل جنسی تابو حساب میشه ولی این تابو اول باید برای مادرها شکسته بشه
وقتی ما فقط بگیم «نباید رابطه جنسی داشته باشی»، بدون اینکه دلیل و احساس نوجوان رو درک کنیم، ذهنش قفل میکنه و اعتماد از بین می‌ره.
به‌جای فقط "نه"، باید "چرایی" رو یادش بدیم:
رابطه جنسی تصمیمیه که نیاز به مسئولیت، بلوغ ذهنی و احساسی داره.
می‌تونه عواقب جسمی و روانی داشته باشه اگر بدون آگاهی و رضایت واقعی باشه.
باید یاد بگیره چطور از بدن خودش محافظت کنه و احترام بذاره — نه از ترس، بلکه از فهم.
قبل از اینکه مادرها بتونن با فرزندانشون درباره مسائل جنسی صحبت کنن، خودشون باید:
اطلاعات علمی، درست و بدون قضاوت درباره بدن، بلوغ، روابط، مرزهای شخصی و رضایت یاد بگیرن.
با باورهای غلط یا ترس‌های خودشون روبه‌رو بشن. مثلاً بعضی مادرها فکر می‌کنن صحبت درباره مسائل جنسی باعث کنجکاوی بیشتر نوجوان میشه، در حالی‌که برعکسه.
مثلاً:
"بدن هرکسی مخصوص خودشه. اگه کسی خواست بهت دست بزنه یا باعث ناراحتیت شد، باید سریع به من یا یه بزرگسال مطمئن بگی."
صحبت از بیماری‌ها لازمه، اما نباید با ترساندن یا شرم‌دادن انجام بشه.
بهتره با زبانی ساده و علمی بگیم:
