موضوع رابطهی بین ختنهی زودهنگام (neonatal/infancy circumcision) و اوتیسم واقعاً بحثبرانگیزه و هنوز معلوم نیست که آیا واقعاً رابطهی علیتی وجود داره یا نه. چند تا مطالعۀ بزرگ شده انجام شده، اما نتایجشون قطعی نیست و هنوز رد نشدهاند.
بریم با هم نگاه کنیم به اون مطالعات و اینکه محدودیتهاشون چی بوده:
- مطالعهای در دانمارک روی حدود ۳۴۲٬۸۷۷ پسر بین سالهای ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۳ این امکان رو بررسی کرده که آیا پسران ختنه شده در سنین پایین، بیشتر احتمال ابتلا به اوتیسم دارند یا نه. نتیجه این بوده که احتمال ابتلا به ASD تا سن ۱۰ سال در پسران ختنهشده در مقایسه با پسران بدون ختنه کمی بیشتر بوده.
- در همان مطالعه، اگر ختنه قبل از سن ۵ سالگی انجام شده باشه، خطر افزایش بیشتری دیده شد.
- یک مطالعه دیگر (Bauer & Kriebel, ۲۰۱۳) هم بررسی کرده که آیا استفاده از استامینوفن (پاراستامول) هنگام ختنه یا قبل از آن ممکن است در ترکیب با دردِ ختنه، در ارتباط با ASD باشد.
ولی — خیلی مهمه که بدونی اینها هستن، نه اثبات اینکه ختنه باعث اوتیسم میشه.
- مطالعه دانمارکی محدودیتهایی داره: مثلاً اطلاعات دقیق در مورد دردِ ختنه، نحوه بیحسی، استفاده از داروهای ضد درد و وضعیتهای دیگر که ممکن است با درد یا استرس مرتبط باشند را کامل در نظر نگرفتهاند.
- همچنین عوامل زمینهای (confounding factors) زیادی وجود دارند: ژنتیک، محیط زندگی، مراقبتهای پزشکی، تعاملات اجتماعی، تغذیه و خیلی چیزهای دیگر. بعضی مطالعات گفتهاند که وقتی این عوامل را کنترل کنند، اثر ختنه به تنهایی خیلی کم شده یا نامشخص است.
- مهمه بدونی "خطر افزایش یافته" زیاد بزرگ نیست و معنیاش این نیست که اکثر ختنهشدهها اوتیسم میگیرن. مثلاً اگر HR=1.46 باشه یعنی تقریباً ۴۶٪ افزایش، ولی اگر پایهی خطر کم باشه، افزایشِ مطلق زیادی نشه.
- فعلاً هیچ مدرک قطعی وجود نداره که ختنهی زودهنگام باعث اوتیسم بشه.
- این فقط یه فرضیهست که داره بررسی میشه: ممکنه دردِ زودهنگام یا استرسِ نوزادی یک عامل خطرِ کوچک باشه، اما نه عامل اصلی و نه قطعی.
- برای اثبات اینکه یک چیز “باعث اوتیسم است”، نیاز به مطالعات خیلی دقیقتر، تصادفیتر یا بلندمدتتر هست، همچنین کنترل دقیق درد، بیحسی، مراقبتهای پزشکی بعد از آن و عوامل محیطی و ژنتیکی دیگر.