امشب تو بغل دخترم زار زدم

وقتی اومد تو زندگیم همش در مورد ازدواج اینا حرف میزد ولی من گفتم قصدشو ندارم.‌البته همیشه میگه اگه با هم ازدواج کنیم فلان میکنیم بهمان میکنیم. یا چند بار پرسیده منم ازت بچه میخوام میتونی بچه سوم بیاری؟. خلاصه بگم نمیذونم الان بگم میخوام باهات ازدواج کنم چی میگه. اخه یکسال همش گفتم قصدم ازدواج نیست. حالا این به کنار. اصلا خانواده ش راضی میشن با من ازدواج کنه؟خانواده خودمم مخالفن. اصلا میترسم مطرحم کنم. میترسم باهاش ازدواج کنم پشیمون بشم بچه هام آسیب ببینن. 

نظر مادرم اینه چون دختر داری نباید ازدواج کنی.‌چون تو گذشته مم این آقا بوده و جداشده بودیم فکر میکنن نباید به کسی فرصت دوباره داد. یعنی اگه آدم خوبی بود همون موقع جذا نمیشدید. 

این آقا منو اون موقع خیلی اذیت کرد چون بهش خیانت کرده بودم. عاشقم بود و از رو عشق و بچگی نه میتونست ازم دل بکنه نه بهم اعتماد کنه. سر همین ها من از زندگیش رفتم ولی همیشه بهش فکر میکردم. میدونی اولین عشقم بود باهاش خاطره زیاد داشتم. انگار تو این دنیا فقط اون منو اینقدر میخواست. همسرم خیلی خوب و مهربون بود و هوامو داشت اما یکبار بهم مستقیم نگفت عاشقتم. مثلا من میگفتم دوست دارم اونم میگفت منم. اما این آقا همیشه منو غرق محبت میکنه و همینم باعث شد هیچ وقت فراموشش نکنم. خیلی میگه بابای بچه هاتم مراقبشون باش تا میان پیش خودم. چ میدونم میفرستمشون فلان کشور ادامه تحصیل بدن و از این حرفها. میگه برای منم بچه بیار. آینده شو با من میبینه.‌بهم گفت من یا هیچ وقت ازدواج نمیکنم یا با تو میکنم. یه عقد ناموفق داشته که خیلی روش تاثیر بد گذاشته. دختر مشکل داشته و بهش نگفته و فریبش داده. یعنی اصلا نمیتونسته رابطه برقرار کنه. یه استخون جلو واژنش بوده. بهش میگن عیب قرن. و طلاقش داده. تو همون دوران عقد. دیگه تصمیم گرفته ازدواج نکنه. بعدش که دوباره بهم برگشتیم گفت اگه با تو باشه ازدواج میکنم چون یه عمر عاشق تو بودم

درسته. اگه خودم بخوام هیچ کس نمیتونه مخالفت کنه چون ۴۰سالمه و دیگه میتونم برای خودم تصمیم بگیرم. مشکل اینه خودم دودلم. میگم ازدواح کنم رابطه م با خانواده همسر مرحومم قطع میشه و بچه هام فامیل پدری نخواهند داشت. حالا اینم خوب نباشه بهشون برای بار دوم لطمه وارد میشه. چون مثل پدرشون بهش وابسته میشن. بچه کوچکمو چند بار دیده. اونقدر ذوق کرده و همش میگه مثل بچه خودم میبینمش. اونقدر دوسش دارم. هر روز میگه برام تعریف کن چیکارا کرده. بچه م مریض شده بود تا دم دکتر اومد مراقبمون باشه. 

موقعیت خوبی هم داره یعنی راحت میتونه با یه دختر خوب و‌مجرد ازدواج کنه. هم تحصیلی هم مالی هم خانوادگی.‌ظاهرشم قد بلند و سفید ولی لاغر.‌یعنی تنها ایرادش لاغریه. خیلی هم به فکر خانواده های کم درآمد و فقیر. خیلی وقتها کلی وسایل میخره میبره براشون.‌ولی هیچ وقت برای خونه من خرج نمیکنه. مثلا برام وسایل خوردنی اینا بگیره. یکمی استرس دارم چرا اصلا براش مهم نیست من و بچه ها چی میخوریم. الیته همیشه میگه مثلا نهار چی خوردید . کادو هم برای من و دختر بزرگم چند بار گرفته. میترسم خسیس باشه بعدا. 

نه خبر نداره. جز من و خودش کسی نمیدونه باهمیم. همش میگه بچه هام چیکار میکنن. مواظبشون باش. فلان کن و ... حتی چند روز پیش حس کردم بهش سرد شدم گفتم بیا تموم کنیم. گفت وای چی میگی. من تو رو تا آخر عمرم میخوام. دوست دارم و چرت نگو

کادو دلی گرفته. تا حالا در حد ۲۵ تومن. اصلا خوراکی و وسایل منزل نگرفته. هم برای من هم برای دخترم. یه بارم یکم پول داد بهم. مسافرت بودم الیته زیاد نبود. گفتم پس میدم گفت پول من برای شماست ناراحت میشم حرفشو بزنی. ببین خیلی خرج میکنه برای خانواده هایی که فقیرن.به من اصلا تعارف نمیزنه بگه چیزی لازم نداری. خب منم دوست دارم حمایت مالی بشم. اصلا نمیگیرم فقط تعارف بزنه. چند بارم به شوخیم گفتم دستم تنگه خودشو زده به اون راه. بعدش رفته کادو گرفته.