واقعا دلخوشی ما دخترا مامانمونه

خدا رفتگان شما رو هم بیامرزه💐💐

نه ناراحت نشدم

ولی من دیگه ازش بریدم انگار مادر ندارم

قطعا کمبود داشته و حال روحی خوبی نداشته

مامان منم طرف پسراشه میگه دلم برا اینا میسوزه ارث بیشتری باید ببرن

نه  عزیزم

خدا مادرت  نگه  داره  برات

خوشحالم   که   باهاش  خوشحالی

منم  امید دارم    بالاخره  یکروز  میبینمش...

گر قیامت ، قصه باشد

من کجا بینم تو را؟؟؟؟

حالا اسی بنده خدا اومد یکم از حال خوبش گفت 

چقدر همه اه و ناله راجب مادرشون 

به بنده خدا عذاب وجدان می‌دین چرا 

لطفاً حمله نکنید من خودم از 12 سالگی سایه مادر بالا سرم نبوده

اما عمیقأ خوشحال میشم وقتی کسی از رابطه ش با پدر و مادرش راضی باشه 

 من چون با برادر و خواهرم سن هامون نزدیک بود و اونا کوچیک تر بودن مادرم نمیدونم نمیرسید یا بلد نبود خیلی صمیمی نبود باهام هیچ وقت.

خیلی مهربونه ها مثلا همیشه حتی الان که دوتا بچه دارم لقمه میگیره برامون .هر غذای خوشمزه ای که بپزه سهم مارو برمیداره حتما.

وقتی اونجاییم  به زور هر نوع خوراکی که داره میاره و میوه پوست میگیره آجیل پاک میکنه میگه باید بخورید.

اما توی سن نوجوونی و کودکی هیچوقت درست و حسابی بغلم نکرد

هیچوقت احساس صمیمیت نکردم که بخوام باهاش دردل کنم.

اگر هم چیزی می فهمید به پدرم میگفت و بقیه میگفت.

هیچوقت در مورد بلوغ و پریود و اینا باهام حرف نزد.

این باعث شده الان که میخواد باهام صمیمی باشه من یه گاردی نسبت بهش داشته باشم. که باعث عذاب وجدانم شده.

اما اصلا نمی تونم روش حساب کنم.

خیلی حس بدیه.

چون خیلی به بچه هام محبت میکنه.

انگار مادرم دوست داشتن و محبت رو توی غذای خوب و خوردن میدید و میبینه.

محبتشو اونجوری نشون میده.

نه والا مادر من یدونه بچه بود اینو تو پر قو بزرگش کردن خودش هزار بار میگفت مادرش به بهترین نحو ممکن اینو بزرگ کرده 

من نمیدونم خدا ببخشش برای من ک مهم نیست 

مادر من میگه کلا ارث مال پسرامه😁 اگه هم یه چیزی بگیم سریع خودشو میزنه به غش کردن و از حال رفتن ارثیه‌ی پدریم پول کمی نیست ولی من که جرات ندارم برم طلب ارث کنم خودشو میزنه به داد و هوار و غش الانم یکی از برادرم مفت مغازه‌ی بابامو دست گرفته 

نه گلم وقتی هیچوقت محبتی نبوده که به جاش عذاب بوده وقتی با بابای پیرم کاری کرد که روزای آخر عمر چشمش گریون بود چرا باید بخوام ببینمش 

منم برادرم موقع نامزدیش اومد بابامو مجبور کرد دوتا مغازه و یه خونه رو داد به داداشام پدرم گفت خونه مال دخترا، خدا رحمتش کنه الان مادرم میگه نه داداشت هم باید از خونه ارث ببرن اونا هم که بی انصاف تر از مادرم ما که چیزی نمی‌گویم که مادرم ناراحت نشه اما می‌دونم داداشام حتی به سهم مساوی هم راضی نیستن و صد درصد به مشکل می خوریم من که به مادرم گفتم مامان من همینجور که تا الان به سختی یه خونه و یه ماشین قراضه خریدم بقیشم همینطور زندگی می کنم اما راضی نیستم

عزیزم چند سالگیت فوت کرده ؟ خودت متولد ۸۹

عزیزم باور کن اکثر خانواده های ایرانی مال و اموال رو میدن به پسرشون مطمعنم به ما هم نمیدن