دوستان من، کارمند رسمی دولت هستم و دوازده سال سابقه کار دارم
تو محل کارم خداروشکر به عنوان یه فرد باهوش و کاربلد شناخته شدم، ولی کارمو دوست ندارم، دلم میخواد تو کارم پیشرفت داشته باشم و ارزشمند باشم
همه اش میگم کاش کسی رو اشنا داشتم که بتونم برم یه ارگان دولتی دیگه
عزیزکم کلاهتو بندار بالا
کاردولتی داری و ناراضی هستی!
ناشکری نکن عشقم
شما دنباله اشنایی انتقالت بده بخش دیگه
ما دنباله اشناییم ما رو بفرسته سرکار هرجا که شد هم مهم نیست برامون
اره عزیزم
همیشه همینه دیگه
هرکی تو هر شرایطی ناراضیه
من به خدا به همه میگم، که کار دولتی جز از بین بردن روح و روان ادم چیز دیگه ای نداره
دوستای من تو شرکتای خصوصی بین دو و نیم تا سه برابر من درامد دارن و چقدر هم تو رشته شون تبحر پیدا کردن، اونوقت من اینجا هیچ پیشزفای ندارم و واقعا مثل یه مرگ تدریجی و تکرار فیلم مداومه
نه عزیزم اصلا اینطوری فکر نکن این فکرها داغونت میکنه و اجازه نمیده از زندگیت لذت ببری
من قبله ازدواجم کارمند شرکتهای خصوصی زیادی بودم بعداز ازدواجم وارد اداره دولتی شدم
اصلا بخش خصوصی اینطور که دوستات میگن نیست از هر پنجاه تا شرکت خصوصی یکی اینجوری میشه که اونم بخاطر مزایای عالیش نیروهاشونو از خوده فامیل و دوست و آشناهاشون برمیدارن
بخدا شما گلچین شو شنیدی اصلا اینطور نیستدولتی یه چیزه دیگه است
میدونم که همه خصوصی ها اینطور نیست
ولی من واقعا دلم میخواد باعلاقه برم سمت کارم
سال های اول کارم به قدری ذوق و شوق داشتم که حد نداره
یعنی به تعطیلات میخورد غصه ام میگرفت
ولی از بس جاهای دولتی حواشی و مسخره بازی داره، دل و دماغ نمیذارن برای ادم
زندگیتو کن لذتتشو ببر به حواشیش اهمیت نده
حواشی همه جا هست حتی تو خصوصی ها
من بیشتر از حقوق و مزایا، جو کاری و زیاد بودن کار برام مهمه
انقدر که عاشق کار کردن هستم، بیکاری ازارم میده
از طرفی تو محل کارمون کار هم کنیم، میفهمن که ادم زحمت میکشه و واقعا همه جوره مایه گذاشته، ولی اصلا جای پیشرفت نداره
دلم میخواد انقدر غرق کار باشم که به هیچی فکر نکنم و با اشتیاق برم سمت اداره
اون سال هایی که سرمون خیلی شلوغ بود، سرشار از اشتیاق و ذوق بودم
