تصور کنید شما یه نقطه ضعف تو ظاهر یا زندگی یا هر چیز شخصیتون داریدکه همیشه باهاش درگیرین بعد یکی بهتون میرسه و از اون نقطه ضعفتون تعریف و تمجید میکنه مثلا پوستتون خرابه یکی بهتون برسه بگه چقدر پوستت خوب شده امروز یا آدم بد لباسی هستی بگه چه لباس قشنگی پوشیدی
شما بدتون میاد ؟ فکر میکنید مسخرتون کرده؟ خواسته دست بندازه شما رو؟ یا هرچی کلا گارد بگیرید نسبت بهش
بستگی داره کی باشه اون طرف؟ چه پس زمینه ی شناختی داشته باشم ازش
ن حس میکنم شخصیت واقعیم پوشیده شده 🗿
خب فکر میکنم از سر ترحمچنین حرفیو میزنه
یا از روی مهربونی
یا اینکه از نظر اون این ضعف زیباست
به لحنش دقت میکنم
من. چاقم مثلا بعضیا. بهم میگن چاقی بهت میاد
ناراحت نمیشم اصلاا اونایی ک دوستم دارن عیب. هام ب چشمشون نمیاد
فکر خاصی نمیکنم نهایتش باورم نمیشه
نه اتفاقا
به نظرم خود اون فرد اونقدر حساس شده که فکر میکنه داره مسخره میکنه درصورتی که اون نقص شاید فقط داخل ذهنش خودش اونقدر بزرگ و تو چشمه
ن برمیگردم ب این فک میکنم ک چی اعتماد بنفسمو انقد کم کرده ک یه تعریف درست از پوستمو بذارم ب حساب تمسخر
همون لحظه یادم میره طرف چی گفته ، اصلا جدی نمی گیرم هیچ کس رو
