بچه بزرگ کردن تو شهر مادرشوهر خسته شدم

دیگه چیکارش میشه کرد

چرا من اصلا خونشون نمی رفتم بچم همش پیش مامانم بود 

به عشق و مهری که بچه میگیره فکر کن خوشحال باش که حداقل یه مادربزرگ پیشش هست

منم از هر دو خونواده دورم

مال خودم دورتر

مادرشوهرم ولی به خونواده پسرای دیگه ش نزدیکه عملا با اونا زندگی میکنه 

حالا من که از اینا دور شدم که ریختشون رو نبینم و در نتیجه بچه دار هم که شدم همین روال ادامه پیدا کرد، البته دخترم که به دنیا اومد، اومد چند هفته موند و میخواست کلا نره به بهانه بچه و هی گوشم رو پر میکرد که وای ببین من حرف میزنم دیگه گریه نمیکنه! میخواست بگه بهش وابسته شده بچه 

که گفتم بیلاخ و فرستادمش لادست پسراش

ولی منم خیلی حسرت میخورم که توی هیچ مناسبتی هیچ برنامه ای ننه بابام نیستن لذت نمیبرن

مگه آدما پیر که میشن دلخوشی شون همین چیزا نیست؟ 

واقعا ازدواج به راه دور اشتباهه

خب این بستگی به خودت داره

من هم تو شهر خودمون بودم

هم تو شهر مادر شوهرم

هم الان تو شهر هیچکدوم

اما بچه م بیشتر ابراز دلتنگی به خانواده من می‌کنه مرتب میگه زنگ بزن تصویری یا بذار بهشون پیام بدم یا ویس میده خودش 

بیشتر رو‌ اونا کشش داره بااینکه خیلی دیر به دیر همدیگه رو میبینن

من کاری نکردم اونا بهش محبت کردن

همیشه می‌خوان بیان ازش میپرسن چی دوست داری بیاریم خودشونم براش هدیه میارن وقتی میبینتشون انگار عیدشه می‌بره براش خوراکی میگیره

باهم می‌رن دور دور پارک هرجایی که بگه 

برای همین دوستشون داره

کلا مامان بابای من خیلی حوصله بچه رو دارن 

من خودم اینطوری نیستم

ربطی به زن بودن نداره ها

ما توی شهر اونا بودیم

من کشیدمش شوهرمو بردمش یک شهر دیگه که از اونا هم دور باشیم

خیلی این مقایسه به من فشار میاورد

ما ننه باباشونو ول کردیم که ور دل ننه بابای مردم باشیم؟؟؟ نخیر! به قول معروف دیگی که برای من نمی جوشه، بزار سر سگ توش بجوشه