بیچاره کسی است آدمیزاد خاکی که چو پُف کنی بَرَد باد
نظامی
نکات اصلی مورد تأکید در این شعر:
- فناپذیری و مرگ‌آوری: تاکید بر این است که زندگی انسان بسیار کوتاه و ناپایدار است. هر لحظه ممکن است به پایان برسد، درست مانند ذره‌ای خاک که با یک نسیم از میان می‌رود.
- کوچکی و بی‌اهمیتی در برابر هستی: در مقیاس جهان و کائنات، وجود انسان بسیار کوچک و کم‌اهمیت است. تمام تلاش‌ها، آرزوها و حتی دستاوردهای او ممکن است در برابر نیروهای بزرگ‌تر طبیعت یا گذر زمان، ناچیز به نظر برسند.
- ناتوانی و ضعف: انسان با وجود ادعاهای بزرگ و قدرت‌های فکری‌اش، در برابر بسیاری از نیروها (مانند بیماری، بلایای طبیعی، مرگ) کاملاً ناتوان است.
- ماهیت مادی و خاکی انسان: اشاره به ترکیب وجود انسان از خاک، که نمادی از مادی بودن، فناپذیری و بازگشت به اصل خود (خاک) پس از مرگ است.
