خانوما اول بگم فرزند اخر خانوادم دوتا بزرگتر دارم حانوادم تا ۲۶ سالگی خواهر برادرم خرجشون کردن بهترین گوشی ولپ تاب، من ۱۹ سالگی چون وارد فرهنکیان شدم مستقل شدم و خرج لباس و گوشیم با خودمه، و فقط خرج خوردن و خیلی کم پیش بیاد پول تو جیبی، اینم بگم وضعمون خوبه، من هیچ طلایی نداشتم از پول حقوقم برا خودم ی انگشتر ۳گرمی گرفتم، مامانم تا چیزی میشه یا پول لاژم میشه میگ انگشترو بفروش، امشب ی مقدار پول برای خونه ی جدیدمون ک میخوایم بخریم کم داشت و حاضر نبود وام بگیره بهم گفت طلا گرون شده گوشوارت بفروش و کمکمون کن، تا اینو شنیدم به سرم زد جیغ زدم گریه کردم ک چرا در حق من اینکار میکنن، درسته خیلی خرجم کردم دوران تحصیلم ولی الان ک هیچ خرجی ندارم هنوژ ک هنوزه به اون دوتا بزرگتز چون سر کار نیستن پول میدن ولی از من ک هیچ خرجی ندارم انتظار دارن، خیلی حزفای بد و زشتی زدم و گریه کردم پشیمونم ولی حس میکنم حقم تو خانوادم این نیست، چرا هر بچه ای که کم خرج تره بدبختتره