سلام عزیزم. همشو خوندم!
اول اینکه بگم خداروشکر که بهم نرسیدین! چون ایشون ارزش شما رو هیچ وقت ندونسته. چون اگه بهم میرسیدین زندگیت خراب میشد.
ثانیا معاینه بکارت حق با شما بوده. این کار توهین به خودتون بود اگر انجامش میدادین. بالاخره ادما برای خودشون ارزش دارن و نمیتونن غرورشون رو خورد کنن.
اینکه چرا با این همه اشتباهات اون شخص ادامه دادین برام جای سواله؟!
اینکه مادرتون قطعا تجربه زیادی داشتن ولی اشتباهی راهنماییتون کردن و پشت شما نبودن برام سواله.
اینا روششون اینه که آدما رو وابسته کنن. با همون دل و قلوه دادن
با همون بوسیدن دست. با همون حرف ها...
اما تا به یکی دیگه میرسن، خودشونو گم میکنن!
اینکه من فکر میکنم وابسته شدین و میفهمم که انگار بدی هاشون رو نمیدیدین...!
از این متن هایی که خوندم چند بار خودشون رو ثابت کردن که آدمِ شما نیستن.
چند بار خودتون رو کوچیک کردین و ایشونم ببخشید شما رو احمق فرض کردن
به هر حال ما نمیتونیم به گذشته برگردیم...
شما رو میفهمم. حسی که دارید رو متوجهم
به نظر من حتما برید تراپیست که حالتون بهتر شه
بتونین بهتر بشین
براتون حال خوبیو آرزومندم
و حرف آخر: نه! هیچ وقت هیچ وقت خودتون رو با نامزدشون مقایسه نکنین. اون بهتر نیست!
فقط آقا ارزش شما رو ندونستن و خودشون با خودشون تکلیفشون مشخص نبوده...
بیخیالش شید