در رابطه با دوستم به کمک نیاز دارم

من یک دوستی دارم که الان قدمت دوستی ما به هفت سال میرسه، یه سری مسائلی پیش اومده که دل چرکینم کرده، نمیدونم مستقیم برم با دوستم مطرح کنم یا اینکه نه؟ گیجم یک مقدار

یه توضیح مختصر بخوام بدم، ما از راهنمایی باهم دوستیم، پارسال اون داشت شدید برای کنکور میخوند و طبیعتاً فاصله افتاد بین تماس ها امسال هم من برای کنکور می‌خوندم و این وقفه ی دوساله با ملاقات های کوتاه و تماس های کم پیش اومد

ما تا قبل از اون هم خیلیییی زیاد هم دیگه رو نمیدیدیم، ولی با هم که حرف می‌زدیم من حس خیلی خوبی داشتم، ولی این چند وقته اینطور نیست، در واقع طوری شده که من حس میکنم این رابطه انگار بیشتر از سمت منه، زنگ که می‌زنیم من بیشتر حرف میزنم، از احوالاتم میگم، اون خیلی کمتر شرکت میکنه، یا اینکه نود درصد یا هشتاد درصد مواقع من پیش قدمم که ازش سراغی بگیرم، از دستش دل خورم واقعیت، حس میکنم من همش دارم برای دوستیمون تلاش میکنم، الان سوالم اینه من اینو مستقیم به خودش بگم ؟ یا اینکه بزارم این قضیه همینطور پیش بره تا ببینم چی میشه در نهایت؟ نمیدونم این رفتارهاش رو باید نشونه در نظر بگیرم که دوستی با من رو نمیخواد یا صرفا به این دید بگیرم که بلد نیست باید چیکار کنه، اینم اضافه کنم که این اواخر که باهاش حرف زدم نشانه هایی از کسالتی رو توی حرف هاش بروز میداد که مربوط به افسردگیه، مثل بی حوصلگی برای انجام کارها یا بی انگیزگی، نمیدونم چطور باید این مسئله رو مطرح کنم که دلخوری هم به وجود نیاد