درکت میکنم ، میتونم بدونم شما چند وقته دارید این شرایط رو تجربه میکنید
پس چه جوری هنوز بهش فکر میکنی? من شخصی رو شش سال با تموم وجودم دوستش داشتم و الان میگه من اون رو دوستش نداشتم و فقط تنهاییم رو باهاش پر میکردم و خودش هم من رو دوست نداشته ولی من باورم نمیشه عشق خیلی بده باعث میشه حقیر و خورد بشی همیشه برا همه نسخه میپیچیدم چه جوری میتونی کسی رو که دوست نداره رو دوست داشته باشی الان سر خودم اومده هر چند جلو بقیه به روی خودم نمیارم اما خودم رو هم نمیتونم گول بزنم چون من واقعا واقعا دوستش داشتم کارهایی که من برای اون کردم رو به ندرت یه خانم برای مردش بکنه
من ۱۷سال دوستش داشتم ۱۱سال هر لحظه انتظار رسیدن شو کشیدم خیلی برام سخت بود بزرگ شدنم با آرزوی رسیدن به اون گذشت از بچگی انتظار میکشیدم تا زودتر بزرگ بشیم از همون بچگی باهم قرار ازدواج گذاشته بودیم حتی درمورد شغل آینده ش باهام حرف زده بود
فامیل نزدیک بودیم همیشه جلو چشم هم بودیم همه میگفتن ی حس کودکانه ست ولی هیچوقت اونطور که بقیه میگفتن نبود من از همون بچگی عاشق سادگیش شدم عاشق عاقل بودن و سر به راه بودنش عاشق تمام چیزایی که الان نداره!
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
