گاهی زندگی مثل یه جاده‌ی طولانیه که پر از دست‌اندازه.
بعضی روزاش اونقدر سخت می‌گذره که فقط دلت می‌خواد چشماتو ببندی و همه‌چی تموم بشه.
اما همین سختی‌هاست که طعم روزای خوب رو شیرین‌تر میکنه.
هیچ غمی موندنی نیست، همون‌طور که هیچ شادی هم ابدی نیست.
مهم اینه که تو وسط همه‌ی این بالا و پایین‌ها، خودتو فراموش نکنی.
یاد بگیری حتی از لحظه‌های کوچیک هم برای دل خودت چراغ بسازی.
چون آخرش همین چراغ‌های کوچیکن که راهتو روشن نگه می‌دارن. 🌙✨
