واقعا خدا عادل نیس اصلاااا

ازدواج کنی ک چی بشه واقعا نمیفهمم چرا خوشبختیرو تو ازدواج میبینین من حاضرم نصف عمرمو بدم ولی درس میخوندم برا خودم مستقل بودم ن الان ک شوهره بگه چیکار کن چیکار نکن از بد دلیش تا سره کوچه نتونم برم 

نه دوست عزیز

منم حالم خوب نبود حرصمو سر  جمله های شما که زمانی خودم باورشون داشتم خالی کردم

مگرنه ادعایی ندارم

در هر صورت ببخشید اگر بی احترامی شد.

ای بابا این چه حرفیه!☺️ هرکسی ممکنه یه وقتایی حالش خوب نباشه و چیزایی رو بگه که بعدا پشیمون شه . هرچند شما چیزی نگفتین که ☺️ اما از این مهمتر اینه که خیلی منطقی و فهمیده هستین. 

فقط اگه فضولی نباشه میخوام بدونم چی شده که دیگه به این چیزا اعتقاد ندارین؟ 

دوست عزیز از حرفام پشیمون نیستم، فقط از این ناراحتم که چرا هیجانات روحی خودم را با جمله های شما قاطی کردم، من باید به جمله های سما احترام میزاشتم، مثل هر مخاطب دیگه ای و باز هم عذرخواهی میکنم.

داستان زندگی من خیلی طولانیه   امیدوارم بتونم از توش یه کتاب در بیارم، خلاصه و سر  بسته میگم ،و منظور و مخاطبم شما نیستید از این چیزهایی که میگم، تو طول زندگی خودم و اطرافیانم جمله ها و کارهایی کردیم که واقعا ضد و نقیض بودن، اونایی که خودمون انجام دادیم و پسندیدیم، کردیم تو چشم مردم که ای وای مردم ما حرف درست رو میزنیم و سندش رو از حرفا و قرآن و ... اوردیم، بسیاری اوقات هم شده که کاری کردیم که اصلا سندیتی برای انجامش نداشتیم و اون موقع فقط مقایسه کردیم که کاره فلانی درست نبوده و کار ما درست بوده  

خلاصه اینکه  در نهایت در مقایسه و قضاوت با دیگران، کار خودمون ارجح بوده حالا چه از لحاظ دینی و شرعی ، چه خلاف اینها.

و در عوض کار بقیه خیر، و همیشه مورد اتهام بودن که وای مثلا طرف .... .

در نهایت نهی کردی دیگران باعث میشه در طول زمان خودت هم اون کارو انجام بدی و برگردی نگاه کنی که ای دل غافل  تو هم همونی شدی که یه روزی اون عملو نهی کردی، خواستم بگم در آخر که این خدا و امام و ... برای آدمای امروز من جمله خودم شده دکانی برای گذراندن امور زندگی به نحوی که خودمون دوست داریم، و از انسانیت عقب افتادیم از بس که به این چیزا گیر دادیم.

اره شاید دیگه مثل قبل وابسته و خشکه مذهب نباشم، حجابم کلا فرق کرده، دیدم کلا فرق کرده، صحبتام فرق کرده، الان خیالم راحتتره، نمیدونم اون دنیایی وجود داره یا نه ، تا الان که سن میانسالی رو دارم پشت رو میزارم، لذتی نبردم از زندگیم، انگار فقط زندگی کردم که خودمو بالا بکشم، زندگی کردم که مامانم بگه آفرین چه دختری، همسایه بگه آفرین چه دختری داری و .... از خودم غافل شدم چون فقط تو گوشم خوندن اگه اینکارو کنی اینجوری میشه، اگه اون کارو اونجوری کنی فلان میشه  هیچکس بهم نگفت خودت باش ولی آدم باش، ۴۰ سال از عمرم گذشت، حالا که میخوام برای خودم باشم باز هم نمیتونم چون دست و پامو بستن، همونایی بستن که اینچیزارو تو مخم کردن، الان عذابی دارم میکشم که هر چی دست و پا میزنم  بیشتر گرفتارش میشم، تقصیر هیچکس نیست، تقصیر خودمه، و روزی جوری از همه میکنم، که تمام اون آدمایی که فکر میکردن من بهترین آدم روی زمینم، به گفتشون شک کنن .

خیلی طولانی شد، و شاید بگید به خدا و ... چه مربوطه، ولی واقعا مربوطه، چون تمام حرفای خدا رو جوری تو کلمون کردن که خودشون دوست داشتن، نه اونجوری که واقعا بوده

هر روز هر روز پا میشی به فتوا میدن(من به خانواده خودمو اون کانالای مسخره ایتا و روبیکا  دینی مسخره که هر روز یه چیز ازشون میشنوی رو دارم میگم)، که چی تهشو نگاه میکنی   فقط میخوان حرف زده باشن که ذهنتو مشغول کنن، درگیری کنن با این جمله ها و بحثها و خودتو وجودتو از هر چیزی که داره دورو اطرافت میگذره دور کنن.اینا همش نقشس، اینا همش ظلم ستیزیه. بخوام بحث کنم بیشتر از اینها باید بنویسم و این جا جاش نیست

و اون عدل خدا که منکرش بودم، بیشتر گلایه بود، و خودم میدونم هر کاری تو زمان خودش انجام میشه و زور الکی زدن بیشتر جونتو میگیره، و در حقیقت ما انسانیمو عجول. 

*پشت سر*

وای چه دل پری داری شما 🥺 البته منم تو این مواردی که فرمودید کاملا با شما موافقما !

ما بچه‌های دهه شصتی اصلا یه جورایی نسل سوخته که هیچی! نسل فنا شده‌ایم ! مث اینگه ابر و باد و مه و خورشید و فلک همه‌شون با هم دست به دست هم دادن و قسم خوردن که پدر این نسل‌و دربیارن ! از وقتی بچه بودیم هرچی بلا و بکن و نکن و کمبود و جنگ و روش‌های تربیتی و قانع بودن و هزار تا بلا و متد دیگه رو رو نسل ما پیاده کردن! جالبه الانم که بزرگ شدیم باز ول‌کنمون نیستن و با وجود اینکه کلی بچه‌ی قد و نیم قد به خانواده اضافه شده ، هنوزم از ما توقع دارن که .... (ولش کن 🥺)

منم یه عالمه حرف دارم که مطمئنم اگه اینجا بنویسم یه عده میان حرف میزنن ! ما باید از همه بخوریم !

حرفاتون یه جورایی بود ، نمی‌دونم بگم به دلم نشست یا حرف منم بود یا چی! اما یه جورایی مث این بود که یکی از دوستام که از بچگی با هم بزرگ شدیم برا من حرف زده! یعنی در این حد کاملا با حرفاتون ارتباط گرفتم !

سلامت و موفق باشید