من دوس ندارم پارتنرم(چه شوهر چه دوست پسر چه هر کوفتی)با دوستاش بیرون بره چت کنه و..مثلا دوس دارم همکارش فقط توی محیط کار باهام حرف بزنن و معاشرت داشتع باشن یا همکلاسیش فقط صرف توی کلاس باشه ولاغیر
میدونم ادمیزاد اجتماعی و نیاز به این چیزا داره ولی نمیدونم چرا اصلاااا دوس ندارم
عین ادمای مریض دوس دارم فقط انحصاری مال خودم باشه
لطفا نصیحت نفرمایید بنده خودم بع این موضوع اگاهم که اشتباه و قطعا جلوی ایشون رو نمیگیرم اینو صرفا برای دردودل گفتم
شماهم اینجورید؟
منم همینجوری بودم با گذر زمان یکم بهتر شدم
من نسبت به رفیقم اینطوری ام
نه ، مگه دیوونه ایم؟
اگه دوستاش آدمای خوبی نیستن حست طبیعیه که نخوای پیش اونا باشه
همچینم بیراه نگفتی
نه این جوری نیستم اتفاقا شوهرم خیلی درون گرا وتنها بود انقد تشویقش کردم با دوستاش می ره بیرون وحال وهوای عوض شده
ببین بنظرم بهترین راه اینه تو رابطه با کسی که هستی خودت یه مهمونی چیزی اول ترتیب بدی که طرف هم باشه اونم گرم بگیره شما هم با بقیه گرم بگیرید بعدا خودتون مثلا تو هفته اگه طرف حالش خوب نبود یا هرچیزی تشویقش کن که بره با دوستاش حوش بگذرونه کم کم که میبینی بین خودتون دوتا اتفاقی نیوفتاده و رابطه همون قبلیه برات عادی و طبیعی میشه
فقط میدونم ازت زده و خسته میشه
