با کسی رفت آمد ندارم
شاید سالی یه بار
ما هم بزرگ تری نداریم چون مادر بزرگ و پدر بزرگ فوت شدن و عمو هم ندارم میمونه بچه های عمو یعنی پسر عمو که اونا هم بچه هاشون تازه میشه همسن من و در واقع همسن پدرم هستن
دختر عمه و پسر عمه هام به این شکل هستن و بچه های همسن من دارن و تازه شهرمونم یکم دور تره از تموم فامیلامون به جز اون عمه بدی دارم و دعوا انداخته میون ما و فامیل
نمیدونم چرااینطوریه....هممون داریم سعی می‌کنیم آدمای سمی رو از خودمون دور کنیم چرا یبار سعی نمی‌کنیم رو رفتار خودمون تمرکز کنیم شاید اون ادم سمی خودمون باشیم قصد توهین یا جسارت ندارمااا ولی خودمم مشکل دارم با کل خاندان ولی خب پس آدم خوبای داستان کجان؟
حق میدم یه جایی واقعا تقصیر عمه هاست یا زنعمو یا زندایی ولی ما چرا سعی نمی‌کنیم بگذریم؟کینه ایی نباشیم مث قدیما که بعد یه دعوای بزرگ همه انگار که هیچی نشده دور هم‌میشستیم و می‌گفتیم و میخندیدیم...
به نظرم این دنیا ارزش دل چرکین کردن و نداره کوتاه تر از اونیه که کینه به دل بگیری و افسرده باشی
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
