فاطمه یه حس خاص داره برام. از اون آدمهاست که وقتی کنارش هستی، انگار یه تکیهگاه داری، حتی اگه هیچ حرفی نزنه. یه آرامش تو رفتارش هست که بیصدا حال آدمو خوب میکنه. با اینکه شاید همیشه خودش رو نشون نده، ولی وقتی لازمه، مثل کوه پشتته.
بعضی وقتا فقط یه نگاهش کافیه که بفهمی همه چی درست میشه.
دوست داشتنش آسونه، چون خودش ساده، صادق و بیادعاست.
خلاصه فاطمه از اون آدمهاست که بودنش یه نعمت بیسروصداست.