پدر تنهایی رو در آوردم
خوشبخت نیستم
رفیق هم ندارم
آدم زیبارویی نیستم معمولیم
آدم خوش خنده ای نیستم
دوست داشتنی هم نیستم
برای کسی مهم نبودم
اخلاقمم یه روز نرمالم یه روز سگ
چیزی هم خوشحالم نمیکنه
هر فردی منو ببینه انگار روح دیده
هیچ وقت نتونستم آدم پرانرژی و بشاش و اجتماعی باشم
هیچ وقت نتونستم دوست داشتنی باشم
حتی بمیرمم کسی منو نمیشناسه
منِ معمولی انگار به دنیا اومدم تا خوشبختی بقیه رو تماشا کنم
