دلیل قهرم تو تاپیک قبلیام هست چون طولانیه اینجا باز نگفتم لطفا بخونید
پنج روزه قهرم باهاش حرف نزدم اما پیام اینا دادیم اونم سرد
مقصر اونه بعد خودشو میگیره ن حرف میزنه ن حتی منت کشی کرده انگار من مقصرم خستم کرده کاراش رفتاراش رو مخمه قصد داشتم باهاش اشتی کنم ولی بااین رفتاراش پشیمون شدم یجوری از زندگی ناامید شدم ک اگه حامله نبودم بلایی سر خودم میوردم انقد تپش قلب دارم خوابم نمیگیره
خودش میدونه دیگه
میره دمپاییو میاره
میده دستم میکه بفرما گلم
منم محکم میکوبونم تو صورتش
بعدم آشتی میکنیم
چ من مقصر باشم چ اون تا دمواییو نزنم ، اشتی بی اشتی
من سینگلم خاستم جو بدم.
مقصر اونه
اون قیافه گرفته
هیچوقت واسه آشتی نیومده
والا چی بگم شوهر من نمیزاره اصلا قهره به ۲۴ ساعت برسه خودش همیشه یه جور جمع و جورش میکنه و از دل من درمیاره از قهر تنفر داره منم انقدددددددر دوست دارم طولانی یه بار قهر کنم 🫠 ولی انگار فوبیای قهر داره یه جورایی منم واقعا اذیتش نمیکنم طولانی بشه
وقتی قهرم هستم مجبورم میکنه کاراشو انجام بدم اگه لج کنم فحش میده منم اعصابم نمیکشه.مجبورم هرچی میگه انجام بدم
