سلام. میخواستم خودمم این بار تاپیک درددل بذارم.
خیلی آرزو داشتم تو دنیا که بر باد رفت.
از علاقه هام آشپزی و شیرینی پزی هست که بهش نرسیدم. درست کردن دسر هم خیلی دوست دارم. ولی نشد.
زمانی که بچه بودم و شرایط آموزش دیدن داشتم، مدرسه نابینایان بودم معلمهای اونجا بعضیاشون رفتارای نادرستی میکردن و باعث شدن از گروههای نابینایان دور بشم.
تهران درس خوندم تا اول راهنمایی مدرسه نابینایان نرجس.
واقعا موندم این معلمها بعضیاشون چطوری زندگی میکنن و نمیدونن چقدر با زندگی یک دختر نابینا بازی کردن!
حالا هم که بزرگ شدم نه شرایط کلاس رفتن دارم نه خانوادم شرایط دارن بهم آموزش آشپزی بدن.
کلا نتونستم آدم مستقلی باشم آشپزی یکی از آرزوهام هست که بر باد رفت. رفتن به کلاسهای مورد علاقم و فعالیت در مؤسسات مذهبی و مستقل بودن در مسائل مالی و... حالم خوب نیست دیگه چیزی نگم بهتره دلم پره.
هرکس راهکار امن و بدون خطر برای انجام آشپزی سراغ داره لطف کنین به من یاد بدین.
