۳۹ سالمه و هنوز اگه با یه پسر حرف بزنم و شوخی مثبت هجده کنه باهام دلم میگیره . بدم میاد در مورد بدنم نظر بده . متاسفانه اکثرشون هم فکر اینن که نزدیک بشن به آدم و من هنوز نمیتونم اینو بپذیرم . به هر کی هم میگم تا حالا رابطه نداشتم تعجب میکنه و حتی مسخره میکنن آدمو . میگن سردی مریضی . ازدواج سنتی دوست ندارم و مشکلی با بیرون رفتن و حتی دست گرفتن و شناخت و اینا ندارم . مشکل اینه که پسر ها فقط به فکر خوش گذرونی هستن . واقعا موندم چه کنم
از شرایطی که داری راضی هستی؟
هم آره هم نه . از تنهایی داغونم ولی نمیتونم با این مدل پسرها باشم . اصلا مذهبی نیستم حتی نماز نمیخونم ولی حس میکنم بهم توهین میشه اگه ارتباط آزاد داشته باشم . نمیتونم به خاطر دو تا بیرون رفتن و دو تا ماشین سواری و غذا خوردن شخصیتم رو پایین بیارم و اجازه بدم بهم دست بزنن یا بهم نزدیک بشن . نمیتونم به خاطر اینکه نیاز دارم از تنهایی در بیام و نیاز به محبت دارم با کسی باشم که میدونم آینده ای نداره . و متاسفانه اکثرشون میان که مدت کوتاهی باشن و برن .
خب آزار دهنده میشه برات میفهمم و درک میکنم رابطه دو سر برده باید باشه این قابل قبوله حتی اگر در یه بازه کوتاه مدت هم باشه البته نظر کنه وقتی دو طرف نیازهای عاطفی و ... همدیگرو برطرف می‌کنند بد نیست آدم ها در هر چیزی در حد معقول نیاز دارند انتخاب با خودشونو انتخاب درست باعث میشه آدم تو مسیر آزار نببینه اونم که جامعه کنونی یه مقدار سطح فکری و فرهنگی جالبی ندارد
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
46 ثانیه پیش
47 ثانیه پیش
47 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز