نمیتونم خوشحالی کنم همش به ته همه چیز فکرمی‌کنم ،مثلا میگم چرا ازدواج کردم وقتی قراره همه اخر بمیریم چرا باید انقدر انرژی بزاریم ،با خودم میگم ایکاش هرگز بدنیا نمیومدم و اینجوری راحتز بودم مثل بیهوشی برای کسی که میخاد عمل کنه،همش ب ته همه چیز فکر میکنم،از مرگ شدیدا میترسم فوبیا دارم ،
انگار هیچ حسی ندارم و هیچ چیز برام جذاب نیست،
چ مشکلی دارم بنظرتون!؟
من مدت زیادی تو خونه بودم سال های زیاد و اینکه خانواده ب شدت منو نادیده گرفته بودن واهمبت نمیدادن
ب مودت بگو چه خوبه اتفاقای حدید رو تجربه کنم بعد بمیرم
افسردگی داری بنطرم حتما برو پیش روانپزشک
بامشاورصحبت کن عزیزم ویکم ازخونه بزن بیرون خوب میشی ان شاالله
منم همینم
سرکار میرم
ورزش میکنم میرقصم آهنگ میخونم با دوستام مهمونی دخترونه میگیریمو خوش میگذرونیم
کلا ظاهری ادم شادیم
قبلا کلا بیکار بودم تو خونه،
فکر کردم با اینکارا طرز فکرم درست میشه
ولی بازم همینه...
ته ته تهشششش میرسم به اینکه: خب که چی؟ ما که هممون میمیریم، دنیای پوچ و بی اهمیت تکراری و بی معنا...
بخش بزرگی از من همینه
ولی بازم بعضی وقتا قابل کنترله برام
نه اینکه بگم ادای ادمای شادو در میارم! شخصیتم همینه.
مثلا یه وقتی دارم خوش میگذرونم تو مهمونی، یهو اینجوریم که: تهش هممون میمیریم...🌑🥲
. و کلا تا آخر مهمونی میرم توی خودم و افسرده
چه خوبه که خودت هم باور داری یه روانی افسرده هستی بزار الان زنگ میزنم تیمارستان تورو از مغز بیمارت نجاتت میدم اخه خیلی سخته یه عمر بقیه عین یه کیسه بکس باهات رفتار کنن و تو بیای پاچه کاربرا بگیری جای تو تیمارستانه
بمیر که ملت از شر یه کس*خول بیمار و افسرده راحت شند فقط این وسط برای خانوادت بد میشه چون دیگه یه کیسه بکس و توالت عمومی عین تو ندارن ندارن یه سره برینن بهش و تحقیر و فحش کشش کنن 😂
این بار چندم هست فحاشی میکنه،نی نی یار پس کجایی چرا رسیدگی نمیکنی؟
ببين پادكست رواق رو گوش كن
با كتاب خيره به خورشيد نگريستن يالوم رو بخون
