آرزوم بود یه همسر خوب به دوتا بچه زندگی گرم وسالم. ماشین زیرپامون‌بگردیم خوش باشیم محیط خونه گرم تمیز متحد.شوهر سالم تکیه گاه ولی متاسفانه یه شوهر روانی که معتاد بود از سن ۱۸ سالگی بدبخت شدم تا الان ۵ ساله طلاق گرفتم به بچه م زندگی میکنیم .همیشه حسرت ادمای میخورم که زندگیشون اینجوریه.نه بچگی خانوادم اینطوری بود نه بعد ازدواجم
بگردم الهی
الان شوهر خوب گیر آوردن سخته شده هر کی ی جوری با شوهر ی خانواده اش درگیر هستن آدم خوب کم گیر میاد
همیشه اونطوری که میبینی نیست عزیزم هر کس به طریقی دردسر خودش رو داره
دقیقاً مسه برادر من خانواده دوست بود زنش لیاقت نداشت جدا شد خداروشکر بچه نداره
اینقدر غمگین و نا امید نباش، خدا بزرگه.
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
