من یه شخصی هستم از بچگی تفاوت گذاشتنای خانوادمو با چشم دیدم و با دلم حسش کردم
واقعا توی روحیم اثر گذاشته
ولی کسی که به دادشون رسید همیشه من بودم همیشه منی که نادیدم گرفتن کمکشون کردن
حاضرن به هرکسی غیر من محبت کنن
حتی زن برادرمو بیشتر من دوست دارن و مثل فرشته دورش میچرخن
امروزم خواب بودم لامپ اتاقو روشن کرد بیدار شدم
میخواست بیاد پیش خواهرم که تواتاق منه
خواهرم گفت روشن نکن خواب خستس تازه بیدار شده
گفت خب خواب باشه به من چه
دلم شکست ولی طوری نیست
میشه دلداریم بدین
بیخیال من چی بگم که بچه ی وسطم،اینهمه سال مدرسه میرفتم نه ناهار واسم میذاشت نه صبحانه بعد قبل رسیدن داداشام سفره میچینه جلوشون خم و راست میشه،حتما پیر شد هم قندوعسلاش می‌خوان به دادش برسن
اره عزیزم من مریض بودم و تجهیزات پزشکی میخواستم لپ تاپ میخواستم برای دفاع پایان نامم هیچ کدوم برام تهیه نمی‌کردن با بدبختی و بیگاری و وام دانشگاه قرض قوله می‌خریدم اون موقع زن داداشم میترکیدن بهشون یه نیم سکه یا ربع سکه تعلق می‌گرفت
خدا لعنت کنه بابامو
نمیبخشمش هیچ وقت مراقبم نبود
خدا لعنت کنه پدرومادری که در حق بچه هاشون ظلم کردن
تفاوت گذاشتن یا کلا اهمیت ندادن
محبت نکردن خدا لعنت کنه
عزیزم وقتی محلت نمیدن،تو سختیا کنارت نیستن،شما باید خودتو بکشی عقب و فقط ب فکر خودت باشی.در غیر اینصورت باید بی توجهی و بی ادبی رو تحمل کنی.
