❤️ هوالحبیب
مشو خودبین، که نیکی با فقیران
نخستین فرض بودست اغنیا را
ز محتاجان خبر گیر، ای که داری
چراغ دولت و گنج غنا را
#پروین_اعتصامی
🍁 احساس میکنم از شعر های «سعدی» عبور کرده و دیگر مثل قبل در من اثر نمیکند. ابیات این بزرگوار را در حدود ۱۰ سال، کم و بیش خوانده و البته از آن ها تسکین گرفته و زیر لب زمزمه کرده و روزگار گذرانده ام. با این حال، بعد از ۳۰ سالگی‌ام اشعار «سعدی» حال و هوای مطلوبی به من نخواهد داد، چون برخی احساسات در من مغفول مانده‌اند و برخی ها مُرده‌اند.
با خودم فکر میکنم که کدام شاعر می تواند بعد از سی سالگی انتخاب مناسبی باشد؟!
به آثار و ابیات شُعرای دیگر که می نگرم، برخی از اشعارِ آقای فاضل نظری بسیار عمیق‌ند و بر دل می نشینند. ابیات نجمه زارع، سیمین، سهراب، شهریار، عراقی و....هم زیبا هستند، ولی با این همه، من برای ادامه ی مسیر ادبی ام، آثار زنده یاد «پروین اعتصامی» را انتخاب میکنم.
ظاهرا انتخاب بدی نخواهد بود، چراکه آثار مرحومه پروین، سراسر حکایت و متانت و تعقل بوده و با سی سال به بعدِ من سازگارتر بنظر می رسد.
اگر یک دهه هم با ابیات پروین بِگذرانم، مدتِ جوانی کوتاه و تمام می شود و به شرطِ حیات، پا به میانسالی خواهم گذاشت.
نمیدانم در ۴۰ سالگی چه کتابی انتخاب خواهم کرد، زنده خواهم بود؟ چه کسی کنارم خواهد بود؟ یا چه کسانی کنارِ من خواهند بود؟!
💠 راستی، امشب ماه بسیار زیبا بود.❤️
