نماز میخونم دعا میکنم اما هیچی
سه ساله افسرده ام
قرار بود کنکور بدم نتونستم هیچ غلطی کنم
الان بیست و یک سالمه
هیچم از لحاظ کار و شغل و تحصیلات
از لحاظ پوست پر لک ماکولارم که درمان نشد که نشد و بدتر شد
قیافه ام زشت
از لحاظ خانواده ،بی کس
از لحاظ مالی زیر خط فقر
دارایی یه سیم کارت به اسمم
مزخرف شدم در حدی که مطمئنم بودنم خیر نداره برای کسی
نه مادر خوبی ام نه همسر خوبی
هیچ ویژگی خوبی ندارم
من اگه خودکشی کنم بازم گناهه ؟
اصلا چرا خدا نمیکشه منو زنده گذاشته روز به روز عذاب ببینم ؟
عزیزم کم کم کار پیدا میکنی تحصیل میکنی اینجوری نگو
عزيزم برو سوره الضحي با معنيش رو بخون متوجه ميشي خدا هيچ وقت ولت نكرده.(چند ايه بيشتر نيست)
بعدم اينكه سنت كمه هنوز كلي وقت و راه داري واسه پيشرفت.
خودكشي ديگه چه صيغه ايه؟هممون مشكل داريم تو زندگي. بريم خودمونو بكشيم؟نزن از اين حرفا
فقط یه چیزی میگم.. تو توی زندگی از هیچکس! یعنی هیچکس عقب نیستی... هر آدمی یه جایی خسته میشه و به ته خط میرسه مهم اینه دوباره شروع کنی مطمئنم میتونی و میرسی به هرچی که میخوای فقط صبور باش یکم بیشتر 🤍
سلام ، تو تنها نیستی منم لک ماکولار دارم.
سلام دوست عزیز حداقلش خوبه که وجدان راحتی داری ,و خدای خودتو داری ,منم الان بسیار ناراحتم ,وهیچ کاری هم از دستم برنمیاد ,تازه زایمان کرده ام و از وقتی برگشتم به خونه خودم بعد از چهل شب ,شوهرم اصلا انگار نه انگار من وجود دارم به هر نحوه ای میخواد منو از خونه بندازه بیرون محترمانه اما چون نمیدونه چطور ابنکارو کنه ,بجاش بامن سر لج و عصبانیته ,حال خراب ,خیلی بده منم پدرو مادرم از هم طلاق گرفتن ,و هیچ جایی ندارم ,ناراحت نباش حداقل خدارو داری ,سنت تنوز کمه وقت داری ناامید نبلش از درگاه خدا ,
منم هرچی دعا میکنم هیچی به هیچی
هعی چی بگیم والا
بخدا میبینم جلو چشمم خدا برای بعضیا یک جوری می‌سازه عین آب خوردن ،طرف اصلا اهل نماز و قرآن و اینجور چیزا نیس
اونوقت برای من همه چی سنگ شده
حس میکنم اونکه منو ول کرده منم ولش کنم
نماز میخونم صداش نزنم وقتی انتظارمو ازش قطع کنم باز حداقل راحت ترم می‌دونم هیچی به دادم نمیاد برسه
چشمم به راه کمک و معجزه خدا خشک شد
بر اساس تجربه میگم. شاید برای تو اینجوری نباشه اما برای من بوده. بارها به قدری نا امید شدم که دلم میخواسته وجود نداشته باشم. اما با خودم گفتم من که به هرحال نا امیدم چه فرقی میکنه چیکار کنم. چیزی حالمو خوب نمیکنه. بزار حداقل کارهای خوب کنم که حوصلم سر نره. تمرکزم به قدری بد بود که یادم نمیومد صورتی به انگلیسی چی میشد. هرچقدر درس میخوندم انگار هیچی نمیفهمیدم. اما همه ی نمراتم کامل شد با اینکه مثل بقیه هیچ کلاسی نرفتم و تمرکزم هم داغون بود. افسرده هم بودم. اینجوریه که تو تلاشتو میکنی فکر میکنی هیچ اثری نداشته. ولی بعد یهو میبینی همه چیز عوض میشه. دعا و نماز کافی نیست. خوش اخلاقی و خوشحال کردن دیگران مهم ترین چیزه. هرچقدر هم نماز بخونی ولی بداخلاق باشی به جایی نخواهی رسید. یک جمله حرفی که میزنی میتونه روز یک نفر رو از این رو به اون رو کنه و این چیزها خیلی خیلی تاثیر دارن. افسردگی هم درمان داره. پیش روانپزشک رفتی؟ با دارو خیلی بهتر میتونه بشه. دارو بخور انرژی بگیر ورزش کن و بعد حال روحیت خیلی بهتر میشه بعدشم میتونی درس بخونی و به کارهای دیگت برسی. تهشم هیچکدوم نشد میتونی نا امیدانه از زندگی دنیوی دست بکشی و کار خیر کنی تا اون دنیا حداقل زندگی خوبی داشته باشی. هرچند کسی که توی این دنیا کار خیر بکنه و به خدا نزدیک بشه خدا هم کمکش میکنه و یه ارامشی قلبش رو فرا میگیره. یادت باشه همیشه اونایی موفقن که تلاش میکنن . نه اونایی که نماز و دعا میخونن. اینا باید در کنار هم باشن. وگرنه قاتلای امامان هم نماز شب میخوندن. از سر تجربه ی شخصی میگم تاثیر خوشحال کردن دیگران با نماز اصلا قابل مقایسه نیست. به هیچ وجه. نماز فقط یه چیز واجبه که اگه نخونی بدتر میشی. باید باشه. واجبه. ولی تاثیر انچنانی نداره. اونایی که میگی اهل دین نیستن ولی خدا کمکشون میکنه ادمهای مهربان و خوش رویی هستن که با بقیه خوب رفتار میکنن و کسی رو آزرده نمیکنن
