من متولد ۷۶ام
دبیرستان درسم عالی بود
سال اول کنکورم ی رشته ی خوب دانشگاه ازاد اوردم رشتم تجربیه
اون سال یکی از رشته های پیراپزشکی قبول شدم ولی بابام گف درس بخون سال دیگه سراسری قبول میشی
موندن پشت کنکور همانا و ازدواجم همانا
دور شدن از درس همانا
بعد ازدواج هم بچه دار شدم و دیگه وقت نشد الان بچه هام یکم از اب و گل درومدن
خیلی پ
دوس دارم کنکور بدم خیلی زیاد برام ی حسرت همیشگی بوده دانشگاه
نیازی ب درامد ندارم اوضاع مالی شوهرم بد نیست
ولی دانشگاه رفتن برام انگار شده ی خلع ک باید حتما پر بشه
اصلا هم دوس ندارم رشته های بدون کنکور شرکت کنم
فقط هدفم پیراپزشکی هاست
شما جای من بودید دوباره شروع میکردید ب درس خوندن یا اینکه ب همون خونه داری و بچه داری بسنده میکردید؟
