چقدر من بدبختم

مگر می شود دنیا را پاره کرد و از تویش خوشبختی درآورد؟همین است که هست...🖤🩶🤍مردم فوری یک خودکشی را تراژیک می‌دانند، ولی ده‌ها سال درد و رنج روحی غیرقابل تحمل را که منجر به خودکشی شده در نظر نمی‌گیرند.  عشق‌های ممنوعه همیشه بهایی سنگین دارند؛ راهی که به وصال نمی‌رسد اما ردّی جاودانه در دل می‌گذارد. درست مثل شازده کوچولو که معشوقه‌اش را از دست داد اما رنگ گندم‌ها را برای همیشه به یاد او دوست داشت. گاهی ثمره‌ی چنین عشقی وصال نیست، بلکه معنا بخشیدن به ساده‌ترین چیزهاست؛ چیزی شبیه زیبایی جاودانه‌ی رنگ گندم ها.

مگر می شود دنیا را پاره کرد و از تویش خوشبختی درآورد؟همین است که هست...🖤🩶🤍مردم فوری یک خودکشی را تراژیک می‌دانند، ولی ده‌ها سال درد و رنج روحی غیرقابل تحمل را که منجر به خودکشی شده در نظر نمی‌گیرند.  عشق‌های ممنوعه همیشه بهایی سنگین دارند؛ راهی که به وصال نمی‌رسد اما ردّی جاودانه در دل می‌گذارد. درست مثل شازده کوچولو که معشوقه‌اش را از دست داد اما رنگ گندم‌ها را برای همیشه به یاد او دوست داشت. گاهی ثمره‌ی چنین عشقی وصال نیست، بلکه معنا بخشیدن به ساده‌ترین چیزهاست؛ چیزی شبیه زیبایی جاودانه‌ی رنگ گندم ها.

مگر می شود دنیا را پاره کرد و از تویش خوشبختی درآورد؟همین است که هست...🖤🩶🤍مردم فوری یک خودکشی را تراژیک می‌دانند، ولی ده‌ها سال درد و رنج روحی غیرقابل تحمل را که منجر به خودکشی شده در نظر نمی‌گیرند.  عشق‌های ممنوعه همیشه بهایی سنگین دارند؛ راهی که به وصال نمی‌رسد اما ردّی جاودانه در دل می‌گذارد. درست مثل شازده کوچولو که معشوقه‌اش را از دست داد اما رنگ گندم‌ها را برای همیشه به یاد او دوست داشت. گاهی ثمره‌ی چنین عشقی وصال نیست، بلکه معنا بخشیدن به ساده‌ترین چیزهاست؛ چیزی شبیه زیبایی جاودانه‌ی رنگ گندم ها.