همکلاسی هام قبول میشن من میمونم😭😭😭

والا دختر من درس خوند

زمان کنکور دائم با خودم تکرار می کردم ای کاش در مسیر درس و کنکور قرار نمی دادم

بس که استرس و اضطراب کشیدیم

فرهنگیان و دانشگاه تهران قبول شد

ولی دانشگاه تهران رفت ادبیات 

الان استرسش ده برابر شده بس که کتابا و درسا سنگینن...منم از این وضعیت ناراحتم

نادان کنکور چیه که براش گریه کنی

کنکور چی هست که فکر کنی از بقیه عقب افتادی

مرده شور کل کنکور و دانشگاه

یکم آدم باش

خبری نیست برا این چیزا زار نزن

هیچ اشکالی نداره

اصلی ترین حرفم اینه 

مهارت هاتو افزایش بده

و یه کار نیمه وقت پیدا کن

یه دانشگاه معمولی هم ثبت نام کن 

حتما موفق می شی

هیشکی مارو درک نمیکنه درد مشترک بیشتر ما کنکوریاس 

مطمئن باش امسال اصولی بخونی موفق میشی بیخیال دوستات چیکار اونا داری مدرسه تموم شده هرکی راه خودشو میره کلا زیاد ارتباط باهاشون نداشته باش 

خب تو باید بری تراپی

مشکل از تو یا کنکور نیست

بازم میگم هیچ پخی نیست کنکور و دانشگاه

هزار تا رشته بر اساس صرفا سوابق هست

یا هزار تا رشته دیگه

لذا بخاطر کنکور خودت رو سرزنش نکن

آرام باش

تا سالها اسم سازمان سنجش میشنیدم استرس شدید میگرفتم

عزیزم یه چیزی بهت بگم منم مثل تو ام و خدایی مامان بابام خیلی واسم زحمت کشیدن ولی منه بی عقل اصلا نخوندم و رتبه ام ۳۳هزار اومده و من خودم میدونستم که قبول نمیشم و اونی هم که نخوندم دلیل داشتم و الان واقعا فهمیدم که اشتباه کردم ومنی که آرزوم پزشکی و دندون بود الان باید انتخاب رشته روان شناسی بزنم 

اگه مایل باشی میتونیم با هم امسال درس بخونیم من ولی مثل تو نا امید نیستم 

 خانوادت یک هفته دو هفته اول حتی شاید تا یکماه سرزنشت کنن حتی میدونم این یکسال خواب و خوراک و بیرون به جونت حروم میشه نگاههای سنگین خانواده بهت ، ولی سعی کن تمرکز داشته باشی رو درسات حتما از صبح تا غروب سعی کن کتابخونه بری اونجا آرومه و کسی نیس که سرزنش کنه با خیال راحت درسات و بخون ،مطمئن باش موفق میشی به اینم فکر نکنم که از همکلاسیهات جا موندی هر کسی قسمت و سرنوشت تودش و داره یاد خدا رو فراموش نکن هر شب ۲۰ دقیقه قبل از خواب خودت و تصور کن تو دانشگاه و رشته مورد علاقه ات به اتاق خوابگاهت به تمام جزئیات فکر کن ، مطمئن باش اگه خودت بخوای و بخدا توکل کنی میتونی موفق بشی ، ناامیدی دشمن انسانه ، به شیطون لعنت بفرست و از فردا شروع کن 

 ببین بزار یه چیزی بگم خانوادت هر چقدر هم که سختگیر باشن به پای بابای من نمیرسه من حتی الان اجازه ندارم با دوستام برم بیرون واسه یه قدم زدن ساده اونم تو محلمون خب حتی اگه پزشکی هم می‌آوردم و هرچی خب بازم نمیزاشت پس انقدر فک نکن که از تو بدبخت تر نیست خب در نیومدی نیومدی مگه مرگه که چاره نداشته باشه مگه ۷۰ سالت شده که از الان نا امیدی هنوز ۱۹ سالمونه 

بنظرم با این افکار فقط خودتو اذیت میکنی