و کسی که حقیقت را میبیند، خیلی وقتها تنها میماند.
این تنهایی، مجازات نیست؛
بلکه یک محافظت الهی است.
من آباد بودم؛این تو بودی که آتش بر خاکم افکندی.و اکنون،پس از سالها از پایان جنگ،آنگاه که پا در سرزمینم میگذاری،مینهایی که روزی خود کاشتی،خودت را به نیستی میکشانند.نه تو از دود جان بهدر میبری،نه من از زخم، رهایی مییابم.