هیچ تفریح و جوونی ای ندارم
هیچ کس برام اکیپ پایه نمیشه که بریم مهمونی و مسافرت دوستانه
حوصله اخلاقای بابامم ندارم اصلا مواظب رفتارش نیست خیلیم خودخواهه شعورش کمه اعصابمو تو سفرا به هم میریزه سختگیری و استرسشم زیاده واسه همین من با اینکه اخلاقم بد نیست رفیق صمیمی و پایه ندارم
میخوام زندگیمو عوض کنم
چرا الان نباید با دوستام شمال باشم و با شوخی ها و اخلاق های همسنام سر کنم؟؟
مشکل مالی هم ندارم میتونم دنگ سفرمو بدم
اصلا از کجا دوست پیدا کنم اه
تک فرزندم هستم
خودت تنهایی برو بیرون لازم نیست با کسی بری
بهترین دوست آدم معمولا خانواده هستش
فکر میکنی چند درصد دخترای ایران با دوستاشون شمال رفتن تا حالا ؟؟؟
شاید یه درصد
زندگی برا خیلی از دخترا همینجوره انگار ،
دانشگاه میری؟
باید یه جایی بری که اول دوست پایه پیدا کنی مثلا باشگاه
من دلم میخواد یه اکیپ داشته باشم... ولی نه خانوادم ام میذارن نه نامزدم 😑.... اصلا من چرا باید از اینا اجازه بگیرم... مگه من آدم نیستم... قبول دارم که حامعه برای دخترا خطرناک تره... ولی دلم یه مسافذت با الکیپ دخترونه میخواد
