سلام خانم ها ، من چند سال هست ازدواج کردم ، شوهرم همون موقع گفت من نمیتونم تا وقتی که ۳۰ سالم نشده به بچه فکر کنم ، منم قبول کردم ، چند سال خودمون بچه نخواستیم، ما شروع زندگی عاشقانه ای داشتیم و من نمیدونستم این موضوع مورد توجه و شاید حسادت مادرشوهرم هست ( بعد ها از زبان شوهرم شنیدم گل خریدن برای من و متوجه شدن مادرش باعث جدال کلامی مادر و پدرش میشه ، هر چند که پدرش مرد خوبی بود)تو این چند سال بار ها بهمون گفتن بچه ، ما گفتیم فعلا جز برنامه مون نیست ، چند بار مادرشوهرم زیاده روی کرد من به شوهرم گفتم با مادرش تندی کرد یکی دو بار ، چون سعی در مقایسه و تحقیر ما داشت ...دیگه اونا فهمیدن نباید مستقیم حرفی بزنن
مادرم و مادرشوهرم چون فامیل دوریم مثلا سالی یکی دوبار همو میدیدن جایی ، مادرشوهرم به مادرم گفته بود اینا بچه چرا ندارن ، مادرم گفته بود نمی‌خوان خودشون
اما مادرشوهرم رفته بود به شوهرم به دروغ گفته بود مادرخانمت ازت گله داره گفته ما هر چی میگیم اینا بچه دار شن فحشمون میدن## دروغ محض میگفت از قول پدر و مادر من::: از اون طرف مادرم جریان واقعی رو به من گفته بود، که پرسیدن منم اینو گفتم ... اصلا مسئله مهمی نبود منم به شوهرم نگفتم ، بعدها سر جریاناتی شوهرم بهم گفت و انگار ناراحت شده بود و منم اونجا قسم خوردم که چنین چیزی نبوده ، اونم گفت خودم فکر میکردم...
گذشت تا ما یکبار دعوای بدی کردیم و اینا متوجه شدن ، دعوا ما شدید بود شوهرم جلوی اینا حرف طلاق زده بود ، من اصلا خبر نداشتم اینا خبر دار شدن ، اونا هم بجای اینکه بیان به من بگن یا سکوت کنن آتیش زیر خاکستر رو زیاد کردند ،، رفتند به پدر پیر و مریض قلبی من کلی دروغ پشت من گفتن دخترت نازاست برای پسرمون زن میگیریم، دخترت کنار پسرمون نمیخوابه (دروغ) دخترت درآمدش رو از پسر ما جدا کرده( دروغ بود، من همون موقع ۵۰۰ م بهشون یعنی خانواده شوهر قرض داده بودم) و حرفای دیگه ای که لایق خودشون بود
