سلام
همین اول بگم که لطفاً قضاوتم نکنید این موضوع خیلی طبیعیه وبرا همه پیش میاد
و اینکه من خیلی درس خونم و بفکر پیشرفتم هستم خب !
قضیه اینه که من الان ۱۷ سالمه پایه یازدهم تجربی ام
و از ۱۴ سالگی تقریبا از پسر فامیلمون که ایشون الان ۲۰ سالش هست خوشم میاد البته ایشونم می‌گفت خوشش میاد و قضیه طولانی داره
بعد ایشون خونشون تهرانه ماشهرستانیم و حدود ۵ ۶ ساعت فاصله داریم
منی که چه الان چه اون موقعه اصلا بفکر پسر بازی این چیزا نبودم خدا شاهده ولی سر این یکی خیلی بی اعتماد بنفس بدون یکم غرور سریع پیشنهادشوقبول کردم پس از ۲ هفته ایشون کلا گذاشت رفت یعنی سیم کارت خاموش اصلا آن نمیشد منم دیگه هیچ کاری نکردم گذشت یه مدت دباره سیم کارتشو روشن کردو خلاصه اونم پیام نداد
ولی من چون تو دلم مونده بود که چرا گذاشته رفته چن بار خودم پیام دادم بهش
و اون می‌گفت بخاطر این رفتم که ما فامیل هستیم و ترسیدم بفهمن و بخاطر تو بد بشه ازاین حرفا دیگه حرف نزدیم تا اول تابستون قضیه جنگ اینا که من احمق بهش پیام دادم که تو این جنگ احوال شو بپرسم و این احوال پرسی حدودا تا یک هفته باعث شد ما حرف بزنیم
و اونا اومدن شهرستان ما بخاطر جنگ
بعد باهم رفتیم بیرون حدود ۱۰ دقیقه هم طول کشید چون به مادرم گفتم و مادرم ۱۰ دقیقه اجازه داد
من بدون هیچ منظوری رفتم خواستم فقط یک بار ببینمش حسرت نشه ولی اون تو ماشین سریع شروع کرد دست درازی به من که من پسش زدم و خیلی بدم اومد از کارش لاشی
بعد اومدیم خونه پیام دادم خودم گفتم تمومش کنیم اینا بعد اون گفت من ازاولشم دوست نداشتم
خیلی ناراحت شدم ازاون روز تو ذهنمه همش هنوزم دوسش دارم ولی اصلا نمیخوام دیگه باهاش باشم
چیکار کنم فقط از ذهنم بره بیرون 😭
و اینکه پسره نه شغل داره ن سواد داره نه کار می‌کنه هیچی یک تک پسر اسو پاس هست که خیلی خانوادش بهش بها میدم واز هر نظر من خیلی سر ترم خیلیم مستقل ام .
و اینکه خیلیم دنبال دختر ایناس از همش خبر دارم خیلی. آدم هیچو پوچیه ولی من خوشم میاد ازشش واقعا عاشقش شدم نمدونم دیگه چیکار کنم واقعا هر ثانیه تو فکرمه .
اینایی که گفتم یه بخش کوچیکی از داستانه 🤦🏻♀️🤦🏻♀️
