امشب خیلی حالم بده دلم میخواد خودمو راحت کنم
هرسال اینموقع برام زجر و عذابه
می‌خوام اینو اعتراف کنم من چهار ساله برای کنکور هیچ تلاش خاصی نکردم
هروقت استارت زدم نهایت چندروز بود و ول کردم
بارها شروع کردم و ادامه ندادم
درسته شرایطمم بد بود بابام خیلی باهام بد تا کرد و خونمو تو شیشه کرده بود هرروز فحشم میداد حتی گاها کتک و جلوی همه آبرومو برده بود ، داداشام نمیذاشتن نفس بکشم و هیچ جا برم و مامانمم همه توجهش به اونا بود و منو ناخودآگاه عذاب میداد
ولی من کسی که مدرسه تاپ درس خونده بود خودش با خون دل نمونه قبول شده بود نفر اول تجربی شده بود چون علاقم بود
ولی وقتی کرونا اومد و افتادم تو گوشی و اذیتهای بابام و سختگیری های برادرام رو می‌دیدم و دوستای اشتباهی انتخاب کردم
فقط سر همینا ایندمو قمار کردم و درس نخوندم درحالی که تنها راه نجاتم بود تنها تفریحم بود برای منی که از همه چی محروم بودم حتی از یه بیرون رفتن یا پارک رفتن ساده
و الان از خودم متنفرم
متنفرم از اینکه ۱۸ـ۱۹ و ۲۰ سالگیمو به معنای تمام هدر دادم
متنفرم از اینکه هیچی نشدم به هیچ جا نرسیدم و هیچ درآمدی ندارم
از اینکه استعدادم که درس بود رو ازش استفاده نکردم
از اینکه دانشگاه آزاد درس میخونم و منت خانوادم رو سرمه
از اینکه علایقمو که تو همین رشته تجربی بود به باد دادم
از اینکه همه به چشم یه آدم شکست خورده بهم نگاه میکنن فامیل آشنا همه
از اینکه بیزارم از رشته الان دانشگاه آزادم و می‌دونم تهش برام هیچی نیست و یه آدم بیکارم
از اینکه تنها آدم تحصیل نکرده خانوادم منم
از اینکه حتی نمیتونم برم سراغ کارهای آزاد چون خانوادم نمیذارن
از اینکه شدم نقل مجالس و همه مسخرم میکنن اینهمه ادعا میکرد فلان مدرسه بود فلان معدلو داشت و هیچی نشدم
از اینکه هنوزم می‌بینم کسی کنکور قبول شده رشته هایی که دوست داشتم بهش حسادت میکنم
از اینکه امسالم یه ترم الکی مرخصی گرفتم و نخوندم و دوباره قراره فردا پس فردا با اومدن نتایج خونم بره تو شیشه
از اینکه سر همینا کلی مشکل جسمی گرفتم و روزانه ده تا قرص مصرف میکنم از اینکه ۷۰ کیلو وزنمه و خیلی زشت شدم نسبت به قبلا
از اینکه حتی نمیتونم از کنکور دل بکنم و هنوزم دلم با رشته های درمانه ولی تلاشی براش نمیکنم
کاش یه راهی برام باز میشد کاش یچیزی میشد می‌تونستم اراده کنم عین ۱۳ تا ۱۷ سالگیم
کاش تموم میکردم این ورژن رو 😭😭😭
من خیلی بی مصرفم نه؟
