یه جوری با من رفتار میکنن انگار ارث پدرشون رو می‌خوان

بچه ها28 سه ساله ازدواج کردم از شدت استرس و اضطرابی که بهم تو این سه سال وارد کردن  پر از مشکل روحی روانی شدم و فکر نمی‌کردم به روز بی کس و کار بودن و نبودن پدرو مادرم آنقدر اینا رو وقیح کنه که منو تا این حد اذیت کنن پیش خودشون میگن خب جایی ندارن بره هر بلایی سرش بیاریم یتیم و غریب هم که هست  مجبوره میمونه از بچگی زندگی سختی داشتم تو سن کم پر از آسیب روحی شدم بعد فوت پدرو مادرم و الآنم ازدواج کردم اینجوری و به طور سنتی توسط به آشنایی ما بهم معرفی شدیم کاش نمی‌شدم یعنی سه سال عمرم فقط یا از شوهرم یا مادر و خانوادش دارم میکشم من خودم بچه تهرانم اومدم تو یه شهر دیگه تو روستا با همه جورشون تا الان ساختم گفت خونه مشترک نمی‌گیرم و مادرم پیره گفتم عیب نداره تو یه حیاط مثل قدیم با مادرشیم دائم یا از مادرش یا خانوادش باید بکشم هیچی هم کم ندارم به سرشونم زیادیم نمی‌دونم چرا باید این همه رفتار زشت رو از سمت خانوادش تحمل کنم و شوهری که هیچ وقت پشتم در نیومده مثلا از روز اول خواهر و مادر این با من رفتار خوبی نداشتن تا همین امروز زره ای عوض نشدن دائم بی احترامی بدرفتاریشون رو تحمل کنم بریزم تو خودم مثلا خواهر شوهرم دائم خونه مادرشه به خرج شوهر من بعد نزدیک پنجاه و خورده ای سنش میشه خواهر شوهرم این رفتار از یه زن با این سن بعیده دستشویی ما تو حیاطه اینا نشستن تو حیاط من میرم دستشویی سلام باید بدم من دارم میرم دستشویی با مادرشوهرم نشستن تو حیاط خواهرشوهرم سرشو کرده تو گوشی من رد شدم انگار من وجود ندارم گفتم سلام به زور به من سلام داد اخماشو کرده تو هم با نفرت به من نگاه می‌کنه بار چندمه انگار ارث پدرشو خوردم نه بی احترامی کردن نه رفتار بدی تا الان نمی‌دونم چه مرگشونه شبم شوهرش اومد گفتم به شوهرش سلام اون درست حسابی سلام میده این باز به جور رفتار کرد انگار من چه کار و خطایی کردم مشکل داری بیا بشین مثل آدم حرف بزن این رفتار چیه اصلا قلبم از این همه رنجی که به من میدن تیکه تیکست تو سینم نمی‌دونم چیکار کنم