من یه اخلاقی دارم که کلا دوست مجرد، متاهل یا مطلقمو تو خونه زندگیم راه نمیدم و با همسرم آشناشون نمیکنم
اعتقادمم بر اینه که فضای دوستی جدای خونه زندگیم باشه، این دوستم یه ساله جدا شده دیشب هم عروسی شوهر سابقش بود، از همین یه سال پیش تا خود دیشب که اوجش بود هممونو(بقیه دوستای مشترک) کلافه کرده، شوهرش خوب بود مشکل از دوستم بود از بس اخلاق خاصی داره و با همه میجنگید با شوهر با مادرشوهر با خواهرشوهر
امروز بهم پیام داد بریم خرید منم قراره امشب با خانواده همسرم بریم پارک گفتم شرمنده کار دارم و نمیتونم این هر چی به دهنش بود بارم کرد که تو شوهر ندیده ای بدبختی من رفیق چند سالتم، برو مهمونی بهت خوش بگذره گور بابای رفیق، ادامش گفت تو میترسی شوهرت بیاد با من که نشونش نمیدی به ما و بعد بلاکم کرد
بچه ها من هیچ واکنشی نشون ندادم ولی واقعا ازش خسته شدم بنظرتون کلا باهاش بهم بزنم؟ یکمم دلم براش میسوزه
