هیچ تفریح و جوونی ای ندارم
هیچ کس برام اکیپ پایه نمیشه که بریم مهمونی و مسافرت دوستانه
حوصله اخلاقای بابامم ندارم اصلا مواظب رفتارش نیست خیلیم خودخواهه شعورش کمه اعصابمو تو سفرا به هم میریزه سختگیری و استرسشم زیاده واسه همین من با اینکه اخلاقم بد نیست رفیق صمیمی و پایه ندارم
میخوام زندگیمو عوض کنم
چرا الان نباید با دوستام شمال باشم و با شوخی ها و اخلاق های همسنام سر کنم؟؟
مشکل مالی هم ندارم میتونم دنگ سفرمو بدم
اصلا از کجا دوست پیدا کنم اه
تک فرزندم هستم
خدا رو شکر میکنم اسکل بازی نکردم
چقدر من و تو شبیه همیم 😂پشمام
منو که 17 ساله شوهر دادن . نوجوانی هم نکردم
ان شاالله ازدواج خوب کنی.با شوهرت جوونی کنی
کنار نیومدیم که ....
اینقدر جوونی نکردیم و زمان گذشت که یادمون رفت ما هم جوونیم😐
من شمال و اینا نرفتم. ولی عزیزم سن شما سن ساختن آینده ست. من موفقترین آدمهایی که می شناسم که الان توی خارج استاد دانشگاهند حتی، پدرشون ساعت نه زنگ می زد خوابگاه چک کنه ببینه کجان. نذاشتند دوست پسر داشته باشند. الان نتیجه اون زندگی فدفمند رو دارند می بینند. برعکس اونهایی که همیشه توی اکیپ و کوه و سفر بودند مشروط می شدند به زور لیسانس گرفتند با وجود اینکه باهوش بودند.
۲۴ سالمه حق ندارم برم بیرون بادی ب کلم بخوره
منو از 15سالگی عروس کردن ..19بچه اول
21بچه دوم ..از این خونه هم بیرون نرفتم همش خونه...
پیر پیرشدم...
ن بچگی کردم ن جوانی...شاید ی نفسی ک میره و میاد ..
میرم دنبال هدفام که حسرت نشن
از همینجا دوس پیدا کن😁
چه ربطی داره؟ 😐
این اسمش شکاک بودن و کنترل گریه
وگرنه منم میشناسم همه دانشجوی دانشگاه شیراز بودن الان یکی دکتری داره یکی استاد همون دانشگاهه یکی سردفتره بقیه هم وکیل
این چیزارو به موفقیت ربط ندین ..
کنار نیاییم چیکار کنیم؟ بشینیم حرص بخوریم که بقیه اش هم به فنا بره؟🤣 اصلا مگه همه آدمها همه مراحل زندگی و به ترتیب زندگی میکنند؟ یکی از بچگی میره کار، بچگی نمیکنه یکی از نوجوانی ازدواج می‌کنه نوجوانی نمیکنه یکی زود میمیره یه پیری نمی‌رسه. دنیاست دیگه. خونه خاله که نیست...
نمی دونم عزیزم
زمان ما هم زیادی بود هر شب ساعت نه زنگ زدن، ولی می ذاشتیم به حساب نگرانی پدرانه چون دختر بسیار زیبایی هم بود.
شما تفریح کن. من روی صحبتم با استارتر بود که دهه بیست زندگی ش رو از دست نده. حافظه و یادگیری با بالا رفتن سن ضعیف میشه.
