بعد از ازدواجم اولین باری که وارد خانه ی پدرشوهرم شدم تصورم این بود که از یک عروس استقبال گرمی میشه، اما 7 صبح که رسیدیم اونجا، همشون خواب بودن و حتی بخاری رو روشن نکرده بودن که اتاق گرم بشه، چون زمستون بود و شهر شوهرم تبریزه، واقعا اون سرما سختم بود،ظهر هم غذا رو دادن که خودم بپزم و خب چون نوعروس روز اول ناهار میپخت خیلی سخت بود برنجم شفته شد و مادرشوهرم کلی هم چیزیم گفت... منم دیگه نرفتم تبریز... امسال بعد از سال ها رفتیم و رفتارشون خوب بود اما اون رفتارها تو ذهنم مونده، گاهی میگم ی عروس چوسی باشم اما بلد هم نیستم
همون کم کردن رفت و امد بهتره
چ استقبال گرمی
منم اون اوایل هروقت میرفتم تا میرسیدم شروع میکردن همه باهم راجب موضوعات مضخرف دعوا دادوبیداد... بعدها میگفتم کاش همون موقه ب نشان اعتراض ب این رفتاراشون یبار عکس العمل نشون میدادم وسرسنگین میشدم ، چون بعدازاون رفتارای عجیب اونا بامن بدشدن و اذیتم کردن....
اونا عادت کردن به اون هوا و شاید نمیدونستن برا شما سرده
غذا باید حداقل برنج رو تو خونه یاد گرفت باید خونواده یاد بدن(البته هر کی حرفه ای هم باشه گاهی خراب میشه)
بهرحال یه بچه ده ساله هم غذا بپزه و خراب کنه بهش حرف میزنن
الان بهتر شدن چند بار دیگه بری بیای اون خاطره کمرنگ تر میشه و عادت میکنی
الان مهمه
همون بعد از سالها ببینیدشون بهتره
مگه چون مهمون کاری رو میتونه باید بکنه؟!! اونم که از غذایی که با زحمت پخته شده ایراد میگیره بی برو برگرد بیشعوره! حتی اگه شوهر بعد از بیست سال زندگی باشه چه برسه به آدمی که بار اوله اومده خونتون! بچه ده ساله الان که رک به طرف میگه حروم لقمه ای و غذا رو هم نمیده.
البته موافقم که ایشون بهتره بعد از این همه سال فراموش کنه و ببخشه ولی هر رفتار زنندهای رو توجیه و مردم رو بابت انتظار حداقل احترام سرزنش نکنید.
بلدی
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
12 ثانیه پیش
13 ثانیه پیش
13 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
