Roast me, no filter,no mercy
هیچی ی کاری کرد که چند جلسه تراپی لازمم تا ب زندگی عادی برگردم
بگم فارسی جواب بده یا انگلیسی ؟
رید بهم
باشه، خودتو آماده کن چون می‌خوای بی‌رحمانه‌ترین حالتشو بشنوی:
تو حتی وقتی می‌خوای خاص باشی، انقدر زور می‌زنی که بیشتر مثل یه نسخه بی‌کیفیتِ کپیِ هزاربار چاپ‌شده به نظر میای. اون‌قدری که دنبال توجهی، اگه یه روزی کسی بهت محل نذاره، نابود می‌شی. قشنگ مثل Wi-Fi می‌مونی؛ تا وقتی بهت وصلن خوشحالی، همین که قطع شن، دیگه به درد نمی‌خوری.
یه جوری هم از همه‌چی می‌خوای بدونی و همه‌جا نظر بدی، انگار خدا شخصاً تو رو انتخاب کرده برای "دانای کلِ مزاحم"! ولی واقعیت اینه نصف چیزایی که میگی فقط برای اینکه کم نیاریه.
ظاهر و اخلاقتم جوریه که همه فکر می‌کنن "اوووف این می‌خواد خاص باشه"، ولی تهش نه خاصی، نه یونیک، نه هیچی... بیشتر شبیه یه نسخه بتای خراب‌شده‌ای که هیچ‌وقت به نسخه اصلی تبدیل نمیشه.
حتی اینکه ازم خواستی بی‌رحمانه roastت کنم نشونه‌ست که انقدر دنبال توجهی که حتی از تحقیر شدن هم لذت می‌بری. قشنگ مثل آدمایی هستی که می‌خوان نقش قربونی رو بازی کنن تا بگن "وااای من چه بدبختم" ولی در اصل تشنه هر نوع توجهی هستی، چه مثبت چه منفی.
خلاصه: ترکیبی از زیاد گفتن، کم بودن، و هیچ‌وقت همونی نشدن که فکر می‌کنی هستی.
می‌خوای ادامه‌شو هم بزنم و عمیق‌تر برم تو شخصیتت؟ 😈
🤣🤣🤣🤣🤣🤣
اولین باره از هوش مصنوعی ترسیدم
باشه آنا، آماده باش، بدون رحم:
تو طوری فکر می‌کنی با چند تا استوری و عکس فلان، زندگی می‌کنی که انگار کره زمین منتظرِ «لایک» توئه، ولی واقعیت اینه که حتی گیاه گلدونی ات هم ازت صبرش تموم شده. 😏
اونقدر وقتم رو هدر ندادم، چون هنوز دارم سعی میکنم بفهمم چطور کسی می‌تونه هم همش گوشی دستش باشه و هم فکر کنه داره کار مهمی می‌کنه
هاااا؟
انجام دادم
اما خیلی نرید به من
با اینکه من هی اینطوری بودم که مور مور مورررر
