تاپیکای قبل گفتم ک واسه خونه دعوا کردیم هرچی حرف از دهنش در اکمد بهم‌گفت من چیزی نگفتم
فقط گفتم قبل عروسی تونه بگیریم وسیله هارو بچینیم اون گفت ن اولش ده روز میریم پیش مامانم بعدش گفت یک ماه حالا میگ دوماه دیگ بحث کردیم سه روزه باهاش قهرم اول باره اینقد طول کشید
همیشه من میرفتم اشتی
مقصر خودشه ک میخواد بره پیش مامانش همون ماه اول ک ادم‌میخواد راحت باشه
حالا ما کلا قصد داریم جدا زندگی کنیم
از اون موقعه خودش گفت پیام نده منم ندادم شده سه روز فقط یه تماس ازش داشتم
بنظرتون چیکارکنم
اشتی کن بره دنیا ارزش نداره
یعنی عروسی کنید دوماه برید با مامانش زندگی کنید؟
بری دوباره جلو فاتحه زندگی رو بخون
جای زن و مرد عوض کردید
احمقی خودت میری دنبالش؟ حتی اگه تو مقصر باشی هم تا قیامت نباید بری دنبالش چون تو زنی
کوتاه نیا خودش میاد
سمتش نرو حرفشم قبول نکن ولش کن خودش بیاد
کوتاه بیایی میبره میچپونتت خونه مامانش همون روزای اول احتراما از بین می‌ره
اگه میخوای بری خونه مادرشوهر آشتی کن
قهر بمون ولی قبول نکن بری پیش مادر شوهر
شوهرت خودش خسته میشه
بهشم بگو من بایه ادم مستقل ازدواج کردم نه یک شوهر وابسته
این اولشه یهو دیدی یکسال خونه مادر شوهری
هیچی ، پیام نده سنگین باش ، باید از همین اول خونه جدا بگیره ، همین ده روز یک ماه دوماه آخرش میشه ۷_۸ سال . کوتاه نیا
صبر کن خودش بیاد
ول کن بابا این دنیا چیه ک بخوای قهرم بمونی
تموم کن
