پارتنرم این روزا خیلی درگیره، درس میخونه سرکار میره، درگیر فروش ماشینش و خرید ماشین جدید هم هست. تو قرارهای حضوری رفتارش خیلییی خوبه ولی وقتی از هم دوریم افتضاحه. شرایطمون طوریه که هفته ای یه بار همو میتونیم ببینیم.یه مدت من خیلی سر این رفتاراش بحث میکردم که فهمیدم انقدر بحث کردن اشتباهه و سعی کردم شرایطشو بیشتر درک کنم. من واقعا توقع ندارم هر روز بهم زنگ بزنه یا دائم پیام بده. اصلا خودم هم زیاد پیام نمیدم. ولی به نظرم هیچکس اونقدر شلوغ نیست که نتونه پیام صبح بخیر رو جواب بده یا آخر شب ربع ساعت زمان بذاره یکم از روزش بگه. اگه همین چیزا هم رعایت نشه خب چه رابطه ایه دیگه
این آقا روزی ۱۰ تا پیام هم نمیده. خیلی وقتا پیامام هم سین میکنه جواب نمیده یا چند ساعت بعد جواب میده.دیروز ساعت ۴ و نیم عصر تازه اومده نوشته صبح بخیر. سعی کردم با سکوت بهش بفهمونم ناراحتم. شب خودش اومد یه کوچولو صحبت کردیم باز پیام آخر منو سین کرد جواب نداد. من احمق گفتم بذار کدورت رو بذارم کنار امروز خودم صبح بخیر گفتم دیدم باز سین زده جواب نداده واقعا دیگه صبرم لبریز شد و گلایه کردم که هر چقدم درگیر باشی جواب دادن پیام من ۵ ثانیه هم ازت زمان نمیگیره که انقد بی توجهی میکنی. به نظرتون توقع من زیادیه؟ یا گیر میدم بهش؟ از طرفی به حرفا و کارای خوبش تو قرارامون فکر میکنم و از طرفی هم واقعا از این رفتاراش که این حسو بهم میده که مزاحمم و فقط منم که دارم اهمیت میدم خسته ام
