یعنی این که اینقدر آرزوی نبودنت رو داره حاضر نیست یه چیزی بهت بده که بری ؟ مطمئنا بچه هم مزاحمشه و نمیخوادش. خب باهاش توافق کن یه چیزی بگیر و برو دیگه. اگر میده و موندی حقته اینقدر عذاب بکشی. حالمو بد کردی چقدر عزت نفست پایینه. چقدر سیریشی که هشت ساله ول نمیکنی تازه بچه‌هم درست کردی
فکر نکنی نفسم از جای گرم در میاد که اینا رو میگمااااا .... نه...
بری تاپیکای یکی دوسال پیشمو ببینی خودت میفهمی یه جورایی درد مشترک داشتیم. من حاضر شدم یه خونه برام رهن کنه با یچه‌ها برم. مهریه هم نخواستم فقط آزادی روحمو خواستم. ولی روز اجرای حکم طلاق زد زیرش.
عزیزم واقعا سخته حق داری. خودش از قصد اینجور می‌کنه که توام صبرت لبریز بشه بری و مهریه هم که هیچ حتما.
واقعا نمیدونم چه تصمیمی برای زندگیت داری. اما فقط اینو می‌دونم که خیلی زور داره با همه نداری ها و بد بختی ها آدم زندگی رو بسازه بعد تو این شرایط ول کنه بره مرد یکی دیگه رو بیاره بشونه سر زندگی ای که با تو ساخته شده و حاضر و آماده هست. تکلیف بچه چی میشه؟؟؟
فکر کنم طلاق عاطفی گرفته ازت انگار!
شاید همه چی مثل قبل بشه شایدم نشه.
آخه چرا بهت گفته نیاز هام تو خونه برطرف نمیشه؟
شما مگه کم توجه و کم لطفی کردی بهش؟ بی محبت بودی؟
اگه دنبال طلاق نیستی هیچی نگو گیر نده
میدونی اینارو باید قبل بچه اوردن بهش فک میکردم که اونموقع خوب بود در این حد بد نبود ولی وقتی بچه میاد وسط در قبالش مسئولیم ما خاستیم به دنیا بیاریمش چرا ی بچه ی کوچبک باید این همه ناراحتی بکشه این وسط
بخدا که بیش از حد محبت کردم الان هم باز منو چزوند دیروز خیلی منطقی بهش گفتم پول بده گف میدم
نداد الان پرسیدم میزنی الان میگه نه من پولم کجا بود گفتم خودت گفتی گف نه اندارم در صورتی که داره بیخبال رف بیرن قبلش من زودتر بیدار شدمدبراش صبحانه ی خوب اماده کردم نه غر میزنم تو خونه نه زیاد حرف الان تپش قلب گرفتم از حرفش باز خدا ازش نگذره
با موندن فقط خودتو داری زجر میدی گلم
به خودت اهمیت بده از خودت نزن
