حس خاص بودن و متفاوت بودن بهتون دست میده .منظورم کاری هست که میدونید صدتا یکی مادر برای بچش نمیکنه
صبورم و بچمو نمیزنم اطرافیانمم همیشه میگن
البته این وظیفه هر مادریه اما خوب گاهی پیش میاد بخاطر اعصاب و‌شرایط یا مشکلاتی ک در کودکی برای فرد بوجود اومده ناخودآگاه اتفاق میوفته
من به بچم خیلی ارزش میدم اجازه نمیدم کسی باهاش بد حرف بزنه به تیپش تا جایی که بتونم میرسم همیشه براش وقت میذارم تو مدرسه هر تکلیف و کاردستی و .. که میگن به بهترین شکل انجام میدیم باهم ، باهاش صحبت میکنم خوب و بدو یادش میدم از بچگیش بخاطر همون الان که ۱۰ سالشه فوق العاده بچه بادرک و مودبیه
همه مادرا خاص هستن
ولی خودم ب شخصه وقتی دیدم ۲ سالگی هیچ کلمه ایی نمیگه سریع براش گفتاردرمانی گزفنم نذاشتم عقب بیوفته از همسناش نگفتم زوده خودش خوب میشه
یا اینکه زیاد باهاش بازی میکنم
و چون نمیخوام براش خواهر برادر بیارم حس عذاب وجدان دارم
کسیم کوچیک ترین چیری بگه از ۶ جهت پاره شده
لباس خوب تنش میکنم خودم نخرممم براش بهترین لباس میخرم همیشه لباسای خوشکل تنش کردم
همیشه بهش حق انتخاب دادم و چیزی رو تحمیل نکردم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
