شخص نبود یه موجودی بود که برام همه چی بود جوری که وقتی افسردگی شدید داشتم چند ماه تو اتاق بیرون نیومدم همه چیزم شده بود و علت تحمل زندگیم بود و بعد رفتنش هنوزم که هنوز گریه میکنم ولی همون رفتنش باعث شد به خدا نزدیک تر بشم الان هیچ نشون از افسردگی ندارم خیلی تلاش میکنم برای زندگی و خیلی حالم خوبه خوشحالم عزیزم
و اما بدون هیچ وقت نا امید نشو از خدا چون خدا خیلی بزرگه اینقدر که بدون هیچ‌کاری براش نشد نداره کلیشه ای نیست ولی همه این دنیا برای خداست حتی بدنمون برای خدا کاری نداره تو رسوندن به جایی که می خوای اما هم باید تلاش کنی هم دعا و هم تسلیم خدا باشی
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
43 ثانیه پیش
44 ثانیه پیش
44 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
