هیچ علاقه ای بهشون نداری ، یه عمر به تو و سلایق و عقاید و افکارت خندیدن یا نفرت نشون دادن ولی شرایط زندگی متوسط رو برات فراهم کرده باشن از لباس و غذا و دکتر و درس خوندن برات کم نذاشته باشن در حد توانشون و حتی خودشون غذای خوب رو نخوردن و داده باشن به تو ، به نظرتوتن درسته که وقتی مستقل شدی ولشون کنی و برای همیشه ترکشون کنی ؟
چون هر روز که بیشتر یاهاشون باشی بیشتر از خودت و آرزوهات و رویاهات دور میشی
انگار یه زندانی مرفه باشی شکنجه جسمی نمیشی غذای خوب و لباس خوب و از همه لحاظ بهت میرسن اما از لحاظ روحی مدام ناراحت و عصبی هستی به خاطر تحمیل و اجبار و تظاهر و نقش بازی کردن و اینکه نمیتونی خود واقعیت باشی
کار درست چیه ؟
